In 1963, net als ik de deur uit ben, doet de televisie zijn intrede op “De Boomgaard”. De eerste uitzending die ik daar zie is de begrafenis van Prinses Wilhelmina. Alles in het wit, de koets, de kleding van koningin en prinsessen, de paarden….alles! Tante Hermien zei hierover: “I’j könt zeen zo gewoon as Juliaantjen is. Zee is net zo verdrietig as ieder ander dee heur mooder begraven geet”.
Maar er komt ook méér vertier op de buis: Swiebertje, Stiefbeen en Zoon, de Journaals, Ja zuster nee zuster, en ook een Dagsluiting. Deze wordt vaak gehouden door Pastor Leopold Verhagen, Ds Okke Jager of ds Buskes. Opa uit Barchem heeft in die tijd regelmatig met alle drie contact. Hij vertelt ze wanneer hij het met ze eens is, maar ook wanneer hij de dingen anders ziet. Opa Eggink uit Barchem had een hele vrije geest en was een overtuigd pacifist. Wanneer Opa Bijenhof tijdens een verjaardag over de bijbel begint te vertellen – lees: preken- zegt hij: “An de Bergrede heb ìk genog!”
Broer Johan is erg gecharmeerd van "Ja zuster, nee zuster". Als hij een jaar of 14 is moet hij al vaak mee helpen melken. Soms schiet hij ineens achter de koe vandaan en roept naar pa: “Noe mo’k eerst “Ja zuster nee zuster” zeen. Je snapt dat één van de eerste gemakken die Johan later aanschaft een video is. Er zijn nou een keer dingen in het leven die je niet mag missen, vindt hij!
Maar er zijn ook andere spannende zaken zoals : Zo is het toevallig ook nog eens een keer, waar o.a. Mies Bouwman enigszins van haar voetstuk valt.
“Greun”…..vindt mama dat. ”Greun!…” Dat betekent dat het erg pikant is. Maar wie zit er het eerste voor? Juist ja…Moeder Coba. We hebben er haar graag mee geplaagd.
