Maar…even later schijnt de zon.
Het is vandaag grijs en grauw zoals waarschijnlijk in het hele land. Dat vind ik niks. Als het nu nog wat waaide… daar hou ik wel van. Lekker spannend als de wind om het huis giert. Ik hoor jullie denken: als je er maar niet door hoeft.
Gisteren waaide het en omdat het eerst niet regende nam ik de fiets naar het zwembad. Een klein stukje had ik de wind schuin achter, maar toen ik afboog kreeg ik hem schuin voor en even later woei ik bijna de sloot in omdat ik hem van opzij kreeg. Het was[i] äösen[/i], ik weet er geen Nederlands woord voor- misschien zoiets als: [i]met veel inspanning vooruit komen[/i]. Het deed me weer aan de tijd denken dat ik vanuit Linde naar Zutphen fietste, ook in weer en wind, en later naar Doetinchem. Ik had toen wel een regencape, maar toch werd m’n rok regelmatig nat. Het was dan ook de gewoonste zaak dat wij als ‘buitenkinderen’ bij de verwarming gepoot werden om het eerste uur op te drogen.
Op de terugweg vanaf het Aquarena nam ik de weg langs het bos, wat meer uit de wind, dacht ik. En wat beschut voor de regen die intussen met bakken uit de hemel kwam. Dat was ook zo maar hier was het zo modderig dat ik zelfs met de E-bike in de hoogste stand moeite had om op de fiets te blijven. Toen ik thuis kwam had Wim het hek al open gezet en de deur van de schuur eveneens, zodat ik zo naar binnen kon rijden. Ik had het even gehad en besefte : ik ben geen 18 meer.