Even tussendoor eentje uit de oude doos… gewoon omdat ik deze tegenkwam en leuke momenten oproept
Buurman Jans was hier. Er moet wat ondernomen worden anders wordt het hier één en al haan. Gisteravond hadden we gezien waar de 4 grote hanen zaten. Nee vader haan zit onbereikbaar voor iedereen ’s nachts 10 meter hoog in de berkenboom, maar die 4 hè die zaten gisteravond en vannacht gewoon op de schutting. Maar hoe krijg je die te pakken?
Wim had bedacht om over de drie, die helemaal tegen elkaar aan op de schutting zitten, een net te gooien. Anders heb je er één en de anderen zijn foetsie.
Wim en Jans bespreken samen hun tactiek. Het is onderhand helemaal donker geworden en de twee gaan gewapend met net, zaklamp en jute zak naar de plek.
Ik ga nooit meer mee. Ik heb de boel al vaak verziekt door al gillend de zak los te laten als de haan er in ging. Huu…. De rillingen gaan me nog over de rug wanneer ik er aan denk. “Ie hoeft allenig maor die zak vaste te hollen”, zei Wim, maar ik griezel er gewoon van.
Nee de mannen zullen het samen even opknappen. Die eerste drie gaan mee!
Even later komen ze binnen. “Wat wo’j hebben Jans…. Een rooigie of wil ie nog koffie”. Jans houdt het bij koffie. “De hanen?”, vraag ik voorzichtig.
“Ach”, zegt Wim….” Ik gooien ’t net d’r niet goed aoverhen en foets waarn ze! Straks zuuke wie’j ze nog weer op en probere wie’j et nog een keer”. Ik probeer echt om niet te lachen, maar Wim ziet m’n vertrokken gezicht wel. “Ja… lach iej maor….Ie hebt makkelijk praoten… : Och kiek toch es wat mooi… alweer een kloeke met kukens. Maor as ze operuumd mot wodden dan könne wie’j dat opknapp’n”.
Na een half uurtje volgt de tweede poging. Even later hoor ik Jans met de tractor wegrijden. “En”? “Wie’j konnen ze niet weer vinn’n. Mergen kump Jans weer”.
Nee… vervelen hoeven we ons niet hier.
Zondag komen Jans en Geesje barbecueën. Zulke buren moet je wel in ere houden.
Foto: Hier zet Jans de schoorsteen op de Finse kota vast. Wim heeft wat hoogtevrees.