Ik vertelde al dat Ellen Kroeze elk jaar naast de cursus ook een galeriedag voor haar cursisten voorbereidde. Altijd een succes! Het bezoek aan Douwe Elias was wel heel bijzonder:
Op 30 juni 2007 stonden Franeker en Harlingen op het programma. Om 10 voor 11 stonden we bij Douwe Elias voor de deur, waar een schamel briefje was opgeplakt: Probeer om kwart over 11 weer terug te zijn. Helemaal niet erg…..we hadden net een gezellig cafeetje ontdekt aan de overkant.
Douwe kwam even later net uit de kerk vanwege een begrafenis en moest even omschakelen. Dan is hij er helemaal voor ons. Hij vertelde over zijn jeugd. Zijn vader werkte op een BLO-school, had ook aanleg voor kunst. Veel van deze kinderen heeft hij geschilderd, sommigen ontroerend mooi.
Hij ging naar de Minerva acadamie in Groningen, waar hij echt het vak geleerd heeft. Hij schildert realistisch met een losse toets. Hij mocht na die academietijd gebruik maken van de B.K.R. regeling, hetgeen hem gelegenheid gaf om volledig door te gaan met schilderen. Je kreeg dan geld voor verf en doeken en later kochten ze weer werk van je. Op de academie werd onder elkaar steeds gezegd, dat je een vriendin moest zien te krijgen met een baan. Dan had je in elk geval brood op de plank.
Dat lukte hem wonderwel. Zijn vriendin werd zijn vrouw en op veel doeken in zijn galerie is ze te zien als een mooie rossige schone. Later mochten we mee, naar zijn “pakhuis/ woning/atelier” en zagen daar zijn vrouw, nu grijs, maar nog steeds dezelfde. Hij heeft ontroerend veel van zichzelf laten zien. Zijn woonkamer/ atelier was op de 3e verdieping en we moesten allemaal door een opengeklapt luik voor we zijn werkplek met mooie lichtval èn uitzicht konden bewonderen. We hebben letterlijk en figuurlijk in de keuken van een groot schilder mogen kijken.
Later terug in zijn galerie vertelde hij over zijn werk nu. Hij had ”de Majesteit” mogen schilderen in opdracht van de Provincie Friesland voor het Provinciehuis in Leeuwarden. De avond voor hij op Huis ten Bosch verwacht werd, had haar hofdame nog gebeld. De majesteit vroeg of ze iets opens of geslotens aan moest doen. En toen hij er zat te wachten kwam de hofdame met 5 japonnen aanzetten om uit te kiezen….. Toch ook een gewone vrouw….’k Weet niet wat ik aan moet doen…..
Ook bewonderden we een enorm doek waar hij met 2 andere kunstenaars aan gewerkt heeft. Daar had hij een grapje mee uitgehaald. Hij had op zijn deel, het bovenste, een surveillerende helikopter geschilderd met de naam Anita er op. Anita is een collega die met argusogen zijn werk en opdrachten in de gaten houdt. Nu is hij bezig met een doek van wel 6×3 m, waar hij een beroemde winkelstraat in Den Haag op vastlegt. Een opdracht van 25000 euro.
Het was een geweldig begin van de dag! We waren er allemaal vol van.
De rest van de dag brachten we door in Harlingen. Franeker was al een mooi oud stadje, maar Harlingen was net zo mooi, alleen iets ruimer. Hoeveel galeries we hier bezocht hebben….ik ben de tel kwijt! Galerie De Vis sprong er kwalitatief boven uit, maar ook qua prijzen. Ik hoorde, dat een groot koeienschilderij 7000 euro kostte en één iets kleinere 5000. Ha! Maar dan heb je wel wat!
Er was 1 winkel/ galerie die veel voor kinderen had, Galerie Oker. Dit was een galerie, waar je tenminste nog iets leuks kon kopen zonder het thuisfront te kort te doen!
Moe maar voldaan streken we aan het eind van de middag neer in een gezellig eetcafé en hebben héééérlijk gegeten, met ijs toe uiteraard.
Harlingen was wonderful!