Hetty Site

.. maar ik weet zeker dat ik het wel kan…

Het is nog vroeg als ik de kippen ineens te keer hoor gaan. Om kwart over 7 is Storm nog niet buiten en ik krijg beelden van een vos die onze kippen achtervolgt. Een paar dagen geleden zag ik een dikke vossenkeutel op het terras. Hij is dus in de buurt en Anja heeft hem al zien oversteken met drie jongen in het spoor. Ik had geen rust meer en ging naar beneden en naar buiten met Storm. De nieuwe kippen zitten ’s nachts veilig in het hok maar de overlevers die de hulstboom verkiezen als hun nachtplek zijn al een paar uur wakker. Ik mis in eerste instantie het grijze kipje dat groene eieren legt maar als ik de voerbak heb gevuld verschijnt ze gelukkig. Niks aan de hand dus…
Intussen heeft Wim wel een dikke rat gevangen in de kooi van buurman Jans en met kooi en al in de waterbak ‘laten zwemmen’. Ik vind het maar niks en heb liever een vangkooi waarmee ze in een klap dood zijn. Wim haalt nu bij Jans die kooi en anders halen we er zelf een bij de Welkoop. Want ratten brrrr… daar wil je zo snel mogelijk vanaf. Toch ben je er hier in het buitengebied waar kippen gevoerd worden nooit echt vrij van..
Mijn armspieren hebben voorlopig geen fitness nodig. Ik ben in de weer met de elektrische heggenschaar. De liguster heeft al een beurt gehad, nu de hulst aan beide kanten van het hek. Ik heb net voor de tweede keer deze week het snoer beschadigd. Dat is weer een karweitje voor Wim. Ik krijg meteen het advies om de oren: ‘Doe altied het snoer aover de scholder’. Tja… dat was ik even vergeten.
Ik zit nog te denken aan de bosmaaier, maar Wim ziet me dat nog niet doen. Maar na de bladblazer en de heggenschaar is dat het volgende project. Ik denk wel eens aan Pippie Langkous die zo mooi kon zeggen: ’Ik heb het nog nooit gedaan maar ik weet zeker dat ik het wel kan’.