Het werd proefzitten vandaag in de Schepershof. Een klein aantal mensen was aanwezig om uit te proberen hoe het straks zal zijn als we zij het op gepaste afstand weer kerk kunnen zijn. Ds Door – Elske verscheen in het zwart, heel stemmig. Toch zie ik haar liever in het oud rose, maar dat zou niet wat uit moeten maken.
Wij volgden het vanuit een gemakkelijke stoel bij de computer en een kop koffie ernaast.
Verder was het nieuw om i.p.v. te zingen, de liederen samen op te lezen. Het werd lastig. Organist Tonnis kon het niet bijhouden of de mensen waren te snel. ‘Het is experimenteel’, had door-Elske gezegd. ‘Als het goed gaat gaan we ermee door en als het niks is doen we het niet’. Ik moet zeggen dat Wim en ik aan het eind bij het laatste lied de slag aardig te pakken hadden om met Tonnis mee te gaan. Ze volgde de landelijke oecumenische schriftlezingen en hoe toepasselijk in deze tijd. In Mattheus wordt als over een heer en zijn slaaf gesproken. Dat had je toen al. De tijd van de zwarte slavernij was lang erna. Ik moet die schriftlezingen nog maar eens doornemen want ik vond het nogal wat. Het deed me wat dat ze ook aan vaders in alle gedaanten dacht, vaders die graag vader hadden willen worden, vaders die een kind verloren waren…
We zijn intussen in de stemming gekomen om te zien wat er vanmiddag langs komt. De taart is klaar. Ook wij missen er een, het is niet anders, maar we zijn heel dankbaar voor de andere twee. Rick was er gisteren al en heeft ontzettend veel werk verricht. Ik had nl. overal bulten snoeiafval liggen. Bij een struik kwam ik er niet door met de heggenschaar, was geen gezicht. Rick maakte er een keurig geheel van. Toen ik zei dat het geweldig mooi was geworden vond hij het maar heel gewoon. ‘Dat doe ik de hele dag toch, dat is mijn werk’. Intussen was ook ons gazonnetje om het huis weer opgeknapt en het ruige gras bij de schommelbank was gemaaid.
Toen hij ’s avonds op huis aan ging, vroeg ik stiekem: ’Kom je morgen nog? ’ Ik weet dat hij een vast schema heeft van eens in de 14 dagen langs komen en daar wijkt hij liever niet van af. Hij keek me even slim aan en zei: ’Morgen kom ik gewoon…. Vaderdag toch’.
