Onze oudste neef Harold is op 90 jarige leeftijd overleden. We hebben goede herinneringen aan hem, aanvankelijk via foto’s en de brieven van Herman. Later kwam hij een keer met zijn oude vader Herman mee en ik had een leuk gesprek met hem. Zo gek is dat. Heb je elkaar nooit gezien en toch voelde het zo vertrouwd. Het was of hij een oudere broer van me was. Hij stuurde me daarna de memoires van zijn vader Herman. Die was in bij de Indianenschool van een wagen gevallen en kon daarna dit vrijwilligerswerk niet meer doen. Curtis raadde hem aan om zijn memoires op te schrijven en daardoor weten we nog meer van zijn gezin en Harold die in zijn voetsporen trad.
Toen Wim en ik in 2012 samen Met Berdena en Curtis bij hen op bezoek waren gingen we samen naar de Black Hills en bezochten op de terugweg de Bad Lands wat op ons veel indruk maakte, het land waar de Indianen maar heen moesten nadat er goud gevonden was in de Black Hills. Eenmaal terug in Sibley lieten Harold en Luella ons alles in de omgeving zien, waar ze gewoond hadden en vooral ook wat er verbouwd werd. Hij wees telkens al rijdend naar opzij: ‘Corn…. Corn’, het belangrijkste product van Iowa naast de opbrengst van de melkveebedrijven. Harold was net als zijn vader een boer in hart en nieren en Luella steunde hem in alles, een bijzonder echtpaar. We weten zelfs waar hij begraven wordt, een mooie begraafplaats waar je met de auto op kunt rijden en waar hun graf al klaar is met steen en al. Alleen de sterfdatum moet nog ingevuld. Harold, de liefhebber van z’n gezin èn zijn Holsteiners. Hij zal zeker gemist worden.
2012, zondag in Sibley. We’re always dressed up when we attend church’, zei Luella. Een mooi paar.