Hetty Site

Tante Popeca…

Een tijdje terug alweer kwam iemand uit de familie onverwacht op mijn site terecht. Dit keer was het Jan…”.kolde neave” Jan Kornegoor zoals hij zich uitdrukte. Ach koud of warm. Bij onze familie op De Boomgaard maakte dat allemaal niets uit. Jan is een neef van de Kornegoorskant, de familie van tante Hanna, pa’s eerste vrouw die in 1948 overleed aan een nierziekte. Toen mama met pa trouwde leek alles heel eenvoudig. Toen hij voor het eerst met ons kwam kennismaken werden Diny en ik ieder op een knie gezet bij hem en mama vertelde: ”Dit is jullie nieuwe papa”. Wij waren toen 4 en 6 jaar en wij vonden dat een goed idee, want nu hadden wij ook weer een pappa. In Linde veranderde er heel wat. Ome Jan (later uit Mossel) woonde indertijd bij pa en tante Hanna in. Zo ging dat toen met de oudere generatie, maar toen opoe en opa Bijenhof ook mee gingen naar De Boomgaard werd het wat vol en ging ome Jan naar de zus van pa ,tante Aaltje en ome Bertus Berenpas, in Mossel wonen net als opoe, de moeder van pa, die daar al woonde.
En met Riek Antink die jarenlang ons meisje voor dag en nacht was, was De Boomgaard vol. Nou ja Henk en Johan kwamen er nog bij, maar die sliepen de eerste jaren gewoon bij pa en mama op de kamer. Moet je nu eens om komen. Op alle verjaardagen kwamen ook de Kornegoors, de familie van Hanna.
Neef Jan werd wat later geboren. Ik denk ongeveer 1960. Toen was ik al bijna de deur uit, maar toen Jan vertelde dat hij mama tante Popeca noemde, omdat hij Coba waarschijnlijk wat lastig vond, moest ik wel even slikken en een klein traantje wegpinken. Gek dat zoiets je ineens zo kan raken. Mama was een warm mens die goed met kinderen overweg kon.
Ik vroeg pa eens op wie tante Hanna nu leek. Had ze meer van zus Jantje, die alles heel traag deed en overal te laat kwam, maar wel een gezellig pratertje was. Of had ze meer van zus Dine, die razendsnel met alles was en heel bijdehand. "Ach", zei pa… "Hanna zat er net zo’n beetje tussenin". Ik vond een foto tussen Diny’s spullen van pa en tante Hanna en warempel…in haar gezicht lijkt ze op Jantje.
Het was de gewoonte om met het Lindese feest in september stokvis te gaan eten bij de Kornegoors op ’t Hissink een prachtige oude boerderij midden in de natuur. Mama lustte het eigenlijk niet, maar heeft het nooit durven zeggen. Ik kan me niet meer herinneren hoe het smaakte, maar zelf eten we het nooit.