We zijn ons aan het oriënteren op een andere woonplek. Het is afzien, want het doet wat met je. Het is kiezen tussen gevoel en verstand. Het is gek dat wanneer je een aardig klein bungalowtje hebt gezien dat aan onze verstandelijke eisen voldoet je er nog niet ziet wonen. Gisteren bekeken we een huis waar Wim helemaal warm van werd en dat gebeurt niet gauw. Ik sliep de nacht ervoor slecht Zou dit onze volgende droomplek kunnen worden? Vriend en timmerman Koop ging mee, kon zich even losrukken van de verjaardag van zijn dochter. Wat bleek? Prachtige plek, aardig huis,… Maar met smalle trap, hal en overloop. Als daar een traplift in moet? Ons verstand ging meespelen.
Dinsdag nog een keer naar het bungalowtje. Als dat niks wordt wachten we een tijdje alles af en wie weet komt er dit jaar een uniek plekje voorbij zonder trap
Die morgen hadden we een nieuwe exposant in onze Schepershof. Geerte Klok kwam met haar schilderijen. Net als meer van onze generatie: altijd al creatief maar pas later echt gaan schilderen. En hoe! Les gehad van o.a. Edith Stoel die haar haar eigen stijl liet ontdekken. Ook zij waren verhuisd nu terug naar hun geboortestreek. Niet echt kleiner gaan wonen, maar wel met een slaap- en badkamer beneden en ruimte boven voor hun beider creatieve uitspattingen. Levensloopbestendig heet dat toch? . Haar Jan heeft ook ruimte nodig voor zijn boekbinden en kartonnage hobby. Kijk maar eens op www.klokwerk.eu
Foto: Een van haar schilderijen zoals die nu in de wanden in de Scheperhof siert.
Foto: Klaprozen, geschilderd in het teken van 75 jaar vrijheid dat samenviel in de coronaperiode.