Het is nog vòòr de tijd van de predictortesten. Het zal de kikkerproef zijn geweest. De dames van de groep Passage van Zuidbarge- Rietlanden zijn aardig op gang met het vertellen over ups en downs tijdens ons jaarlijks dagje uit.
“Heb je een stoel?”, had de dokter haar gevraagd toen ze hem aan de telefoon had voor de uitslag van een urineonderzoekje. Ze was toen 44, haar kinderen zijn al 12 en 14 en had het idee dat ze begonnen was aan de overgang. Maar nee, ze bleek zwanger en werd opnieuw moeder op haar 44e. Ze was er maar wat blij mee. Deze zoon is nu 30.
Nummer twee kan er nog een schepje bovenop doen. Ze voelde zich al een tijdje niet lekker. Ze waren al zo lang getrouwd en hadden zich er na 12 jaar al bij neer gelegd dat ze geen kinderen zouden hebben. Ze was nu 43 en dacht ook aan overgangsklachten. Ze zag er flets uit, was moe en ging uiteindelijk maar eens naar de dokter. Die onderzocht haar, keek haar eens aan en vroeg:”Mag ik je nòg wel een keer onderzoeken?” Na het tweede onderzoek kwam het:”Je bent in verwachting en al een hele tijd.” Ze werd doorgestuurd naar de gynaecoloog. Die bevestigde het en hield haar streng onder controle. Ze moest het kalm aan gaan doen. “En verleden wekke ston ie nog boaven op de leere de balken van de hilde schone te maken”, zei een ander. Twee maanden later moest ze zich met haar tasje met nachtgoed melden in het ziekenhuis. Ze nam uit voorzorg maar een breiwerkje mee. “Ie wet ja nooit hoe lange zoiets nog duurn zal”, had ze gezegd. “Wat denk-ie dokter, hoe lange duurt et nog veurdat ’t geboren wordt”, had ze gevraagd. “Wat dacht je van morgenmiddag om twee uur?”, had hij gezegd. Het zou een keizerssnee worden. “Wat zijn jullie rustig", had hij nog gezegd. "Hebben jullie niets te vragen?" “Och dokter wie-j hebt een boerenbedrief en wie-j hebt al vake met eholpen bij-j een keizerssnee. Wie-j wet hoe zoiets geet”, had ze gezegd.
De volgende middag werd hun gezonde dochter geboren. Nee… het breiwerkje kwam voorlopig niet af.
