Behalve de nieuwe Schoonebekers, de oerschapen, lopen er nog drie Shetlandertjes bij ons in de wei. De kleinste, een veulen van afgelopen jaar noemen we Beertje, want de eigenaar wist geen naam. ‘Dan mot ik eers in ’t buukien kieken’. Bij hem is alles hengst of merrie of Broenegie of Zwatje. Deze kleine zag er uit als een beertje met z’n dikke wintervacht. Tot we terugkwamen van onze korte familie vakantie. Beertje zag er niet uit, allemaal klitten. Toen Ben en Diny hier waren met Berdena en Curtis vond Ben haar er helemaal niet best uitzien. De wintervacht had er al af moeten zijn net als bij de andere twee. We belden Jan, de eigenaar, dat hij moest komen kijken. Dat deed hij mèt ontwormmiddel en een vitaminestoot. Omdat het gras in de wei intussen op is mogen de pony’s op de rest van het gras op ons erf. We hebben alles afgerasterd met schapengaas, maar denk je dat Beertje er uit wil? Die heeft een paar keer het schrikdraad gevoeld en wil beslist niet buiten de wei. Terwijl de andere twee zich tegoed doen aan het gras buiten de wei, voeren we die kleine maar bij. De Schoonebekers hebben het door en komen ook naar het hek.
Vanmiddag lokten we Beertje de stal in met brokjes en kreeg ze voor het eerst een halster om, onder protest, dat wel. Even later liep ze toch bij Amber en Julia. Wim had haar eindelijk mee kunnen lokken met een handje grasbrok. Wij zitten er midden tussen aan de picknicktafel en moeten wel even besnuffeld worden.
Nu staan er twee watersproeiers aan die water uit de bron over de wei spuiten. Wat ons betreft mag het een paar dagen flink gaan regenen.
