Wat een hectiek als je alleen al samen naar een spreekuur moet. Wim voor de deur van het ziekenhuis uit de auto helpen, rolstoel halen, Wim met rolstoel naar binnen brengen, daarna parkeren, Dan naar de afdeling Interne Geneeskunde, gesprek, bloed afname die alleen al met wachten erbij een uur in beslag nam. Tot slot Wim bij de ingang neerzetten, auto halen, parkeergeld betalen, Wim in de auto zien te krijgen wat nog steeds een lastig iets is en toen…. was er ineens een engel op ons pad in de gedaante van een servicemedewerkster/ beveiligster. Ze wees een gemakkelijker plek voor Wim om in te kunnen stappen en nam de rolstoel voor me mee naar binnen. Ze had zelfs de 2 euro voor me bij de hand die ik voor die rolstoel nodig had gehad.
Hoe het gesprek was? Erg prettig maar er wordt eerst nog een pet scan gemaakt die uitgebreider is dan de CT-scan die in Meppel gemaakt is. Daarna gaat hij in overleg met de andere artsen en met ons om de weg naar genezing in te kunnen gaan. Waarschijnlijk wordt het een combinatie van chemo met immuuntherapie.
En ja, nadat ik Wim thuis had gebracht kon ik door naar de fysio voor een heerlijke schoudermassage.
En nu… op naar de 12e januari.
foto: Mijn gedachten gingen even uit naar een vroegere verjaardag die flink gevierd werd, de mijne in 1998. Dat kleine ding is Robin. De oma’s, Ben en Niesje en Mark zijn er nog stralend bij. Ook Hilda vierde alles enthousiast mee. Ik denk dat Gerhard deze foto maakte.
De bedoeling was om deze naar Fred en Gera in Canada te sturen. Ik weet niet meer of dat ook gebeurd is.