Onze eerste avond van het nieuwe seizoen 2023-24 van onze Chr. Vrouwengroep Hedera is daar. Aly had een passende meditatie waarin ze deze overgang naar ons nieuwe seizoen vergeleek met de start van een nieuw regeringsjaar met het voorlezen van de Troonrede. En we herdenken van het overlijden van Albertje en een paar van ons die hun man verloren de afgelopen zomer. We zongen na het lied van Albertje ( weet ik even niet meer) ook Gezang 1 dat wonderwel paste bij deze avond.
Jenny Louissen begon meteen met de titel van de avond: Stel, je gaat dood. Je denkt misschien dat we een zwaarmoedige avond tegemoet gingen. Het tegendeel werd het. Het is een gegeven dat het ooit gaat gebeuren en de meesten van ons hebben een leeftijd bereikt dat ieders rugzakje gevuld is met lief èn leed. Jenny is uitvaartverzorgster en Pastoraal medewerkster en voor ze hier aan begon heeft ze een heel scala aan opleidingen en werkzaamheden achter de rug tot en met een studie Theologische Vorming.
Het is goed om dit onderwerp te kunnen bespreken. We hebben de keuze, zo zei Jenny, je organiseert je eigen afscheid òf je laat alles los en laat het aan de nabestaanden over.
Als je toch zelf dingen wilt regelen is er heel wat waar je aan kunt denken: Begraven, cremeren of je lichaam ter beschikking stelen van de wetenschap. Dat moet je dan wel op tijd regelen met een universiteit.
Dan zijn er het aandachtspunten: waar, welke kleding, kist of plank, wie nodig je uit en waar en hoe wil je dat het afscheid gaat gebeuren. Welke muziek, spreker en dan nog de catering.
Dan zijn er nog de adviezen die zij als uitvaartonderneemster met ons wilde delen: Bespreek vooral het nodige met je naasten, begroting van de kosten, denk aan de wachtwoorden en de rekeningnummers, het testament. En dan nog: wat wil je met je spullen, wie krijgt wat?
En dan heel belangrijk: Neem bewust afscheid en deel je gevoelens.
Na de Pauze kwamen de vragen en verhalen die ondanks het beladen onderwerp juist iets opens en warms hadden. Zo voelde ik dat tenminste
Ach,… en Ida besloot deze avond met een kostelijk gedicht van haar grootvader die met een gevoel voor humor de mensen beschreef die hij voor zich zag bij een begrafenis.
Aly benadrukte tot slot weer: Laten we omzien naar elkaar.