Vooraanzicht van Huize ’t Medler.
Af en toe vertelde pa wel eens over zijn jonge jaren op ’t Medler, over de boerderij, de paarden waar hij gek op was en waar hij later veel mee werkte, ook in de bossen rond het Medler.
Ze hadden een ronde keukentafel waar een hendel onder zat zodat je de tafel op kon klappen. Bij het Museum de Lebbenbrugge zagen we nog zo een staan. Wanneer je tegen die hendel onder de tafel duwde, klapte de tafel vanzelf op. Op een keer stonden bij de familie de borden met pap op tafel te dampen en iedereen zat klaar om aan te vallen toen kleine Hein per ongeluk tegen die hendel trapte met zijn voet. Klats…. Daar gingen de borden en de pap zat tot aan het plafond. Toen had vader wel even wat opgenoemd.
Hein en Aaltje hadden nog een jonger broertje, Wimke. Het is altijd Wimke gebleven want hij is als jongetje ergens in een sloot in de buurt door het ijs gezakt en kreeg longontsteking. Er was toen nog geen penicilline en Wimke overleed een week later. Als opoe uut Mossel, zoals wij haar noemden, de naam Wimke noemde, kon je haar verdriet hierom nog voelen.
Vader Eggink kreeg op een gegeven moment vreselijke buikpijn. Toen uiteindelijk de dokter kwam constateerde hij blindedarmontsteking. De huisarts opereerde hem zelf op de keukentafel. Hoe en of er verdoofd is weet ik niet. Misschien had hij lachgas bij zich?
Maar vader Eggink kwam er weer bovenop.