Heeft dat nu met mijn leeftijd te maken? Het lijkt net of er steeds meer mensen om ons heen ziek zijn en zoals nu bij Ben ook gaan overlijden. Als je zelf verdriet kent is het net of je dat van een ander beter voelt. Een jongen uit de buurt overleed na een hartverlamming en coma. Het bleek uiteindelijk aan de gevolgen van de ziekte van Lyme. Wanneer je dat verdriet van ouders en familie ziet komt ook je eigen verdriet weer boven.
Nu dan vriend Ben en meteen gaan onze gezamenlijke herinneringen werken. Ik zie ons nog door een grote supermarkt lopen in Frankrijk, zo’n Super Marché. Ben en Riet met hun karretje en wij. We hadden zo de benodigde inkopen bij elkaar, maar Frankrijk is inderdaad wat duurder dan we gewend zijn. Ben en Riet waren goed op de hoogte van de prijzen in hun voormalige eigen C 1000 en veel kwam er niet in hun karretje. Ach, ze hadden het een en ander van huis meegenomen. Hun camper had een voorraadruimte waar ze flink gebruik van maakten.
Zo kwamen we in Valencia, de stad waar ik voor het eerst de sinaasappelbomen langs de weg vond, maar ook een shopje tegen waar Riet en ik gewoon even in moesten. Leuke horloges voor 5 euro, echt waar. Al gauw vonden we er elk een die we de moeite waard vonden. Riet liet het toch maar even aan Ben zien. Ben keek. Hij zei toen de ons bij gebleven woorden:’He’j d’r gebrek an?’ Ik zag Riet naar haar mooie smalle gouden horloge kijken dat ze ooit van Ben had gekregen. Ze legde het horloge weer terug. En ik? Nee, ik vroeg Wim niks. Die zou het sowieso prima vinden. Het was een leuk horloge waar intussen al een nieuwe batterij in zit.
Zo is Ben ook gek op een bordje soep voor het eten. Riet is een geoefend kok en weet met weinig middelen een soepje vooraf in elkaar te flansen. Ja je doet wat voor je geliefde.
Ben en Riet, het was een twee eenheid.
Bens uitspraak heeft ons later toch vaak voor een spontane aankoop behoed. We vragen ons nu altijd eerst af: ’Heb ik d’r gebrek an?’
