Ja… Hendrik Jan was muzikaal en als je mama mocht geloven was dat de hele familie. Vaak vertelde ze over het zingen bij het orgel in de grote keuken bij de Boskamp. Hij speelde dus behalve orgel ook klarinet. Tja… en iedereen vond mij zoveel op Hendrik Jan lijken. Ik moest ook wel muzikaal zijn. Dus het orgel van Hendrik Jan was er. Dat stond breeduit mooi te glimmen en was duidelijk aanwezig in de voorkamer op de Boomgaard en werd iedere week eigenhandig door mama in de was gezet.
En Hetty moest op orgelles. Eerst gebeurde dat bij bakker Scholten thuis, je weet wel van de zwanenhalzen, zijn specialiteit. Dat was wat mij betreft al geen succes. Daarna kreeg ik les van een professionele leraar, dhr Vente uit Zutphen. Dat gebeurde bij Willy ten Broeke thuis. Daar kregen Willy en ik achter elkaar les. Ook geen succes. Ik vond er gewoon niks aan en dat oefenen al helemaal niet. Ik herinner me dat dhr Vente een leuk mopje wilde vertellen: Hij lag lekker achterover in het gras naar de wolken en de vogels te kijken en bedacht dat eigenlijk handiger was wanneer alle vogels koeien zouden zijn. Daar had je meer aan. Tot hij een poepje van een vogel in z’n oog kreeg. Toen was hij toch blij dat het niet zo was.
Een paar liederen kreeg ik er uiteindelijk in, waaronder: Neem Heer mijn beide handen, het lievelingslied van Hendrik Jan.
Ik had er zó genoeg van dat thuis besloten werd dat Diny nu maar op les moest. Hè.. gelukkig. Diny ging dus mee en ik vertelde dhr Vente dat Diny mijn plaats zou innemen. Dat had nog heel wat voeten in aarde, want er moest eerst een brief geschreven worden. Hij was nogal beledigd.
Diny heeft blijkbaar meer muzikaliteit geërfd. Ze heeft jaren een groepje buurvrouwen begeleid bij het instuderen van kerstliederen bij ons thuis en later bij de Kerstviering van de Lindese Vrouwenvereniging in het café van bakker van Asselt. Dat zingen was niet mooi te noemen maar er werd zoveel gevoel in gelegd met van die uithalen met name van mama en tante Toos Momberg dat me dat nu nog herinner als iets bijzonders.
Nu zingt Diny al jaren bij een koor in Eefde en ook bij een jaarlijks projectkoor waar ze één van de stevigste stemmen heeft, een mooie alt.
En ik…? In mijn schoolloopbaan heb ik veel en graag met de kinderen gezongen. Daar werd ik vrolijk van. De blokfluit heb ik leren gebruiken, maar daar bleef het bij. Mijn vroegere sopraan is veranderd in een tenor. Lastig!
