Dit keer waren de herdenkingsdagen moeilijk, anders dan vorige jaren. Er zijn er natuurlijk ook steeds meer. Rick is helemaal goed in het bijhouden. Hij heeft ook de sterfdata van oma en opa er bij net als ook oma van der Kolk. Die beleef ik zelf met een glimlach om wie ze voor me waren.
Gisteren had ik die dag ook een nieuw gesprek met Alina om me te helpen met de rouwverwerking. Met de rouw over het verlies van Wim kwam die over Mark versterkt terug. Hoe kan het dat de vorige afspraak net op Marks verjaardag was en nu op zijn sterfdag. Het helpt me in elk geval om iets gemakkelijker verder te kunnen. Natuurlijk leven velen met mij mee. Maar de mail die het meeste met me deed omdat het zo waar is, was:
Ze leefde met mij en onze familie mee: op deze verdrietige dag toen er een eind kwam aan Marks pijn. En dit is het.. zo moet ik het blijven zien. Kon niet beter verwoord worden.
Vandaag is het een extra mooie dag. Nichtje Yvonne is jarig. Ben altijd blij als ik berichtjes van haar langs zie komen over huis, gezin en de beide meisjes. Net als die van haar zus.
Ja, die Rick houdt het allemaal bij. Na de 10e februari, sterfdag van vader Hein en tevens hun trouwdatum, hebben we de 5e maart, oma’s sterfdag, de 6e overlijden van Mark en nu afgerond de 7e , een heuglijke dag: Yvonnes verjaardag. Ik weet nog dat ze even op zich had laten wachten. In de tuin stond toen een plaat met opschrift: Yvonne is een mooie meid, maar had niet de snelste tijd, of iets dergelijks. Het was ook de tijd dat Yvonne van Gennip goede tijden scoorde met schaatsen.