Herfst. Het gaat vanzelf, je glijdt gewoon met de seizoenen mee. De temperatuur is goed, we hebben geen klagen. Tonca en Storm zijn intussen al helemaal aan elkaar gewend. Nu staan er ’s morgens twee honden onderaan de trap te wachten op een knuffel.
En Tonny zal op dit moment eindelijk Gera weer in de armen sluiten. Net als Rick die twee jaar terug zijn ETA niet in orde had gebeurde het Tonny met haar test. Die zij had gebruikt was niet voldoende en moest er een officiële afgenomen worden. Dat kostte een extra dag, geld en stress.
Tonca is helemaal gefocust op eten. Ik kan niet naar de keuken lopen of ze loopt achter me aan. Als ze haar bakje voer op heeft en dat is snel, schuift ze verder naar die van Storm. Die eet met lange tanden en laat de helft staan. Dat zetten we nu maar even hoog weg.
Toch staat Storm wel meteen achter me als we aan tafel zitten. Hij houdt van eventuele hapjes die op de grond vallen of die we hem toestoppen. Het was maar even of er stonden twee hondenkoppen naast me, een zwarte en een lichtbruine. Goede reden om het af te wennen.
Nu ligt Tonca op haar kussen vlak bij me en is Storm met Wim mee. Die zit in de sauna en Storm ligt voor de deur te wachten tot Wim naar buiten komt en tijdens het afkoelproces met een balletje gooit.
Dirk is op zijn hoede. Die vindt zo’n grote zwart monster in huis maar een gevaar. Ik moet ook zeggen dat Tonca veel interesse toont voor ons Dirkie. Maar Dirk past goed op zichzelf en volgt Tonca met de ogen en waagt zich niet zo vaak meer binnen. Alleen als hij meteen veilig bij mij op schoot kan springen.
