Een van de laatste brieven die Herman schreef was er een aan zijn zus Heintje oudjaar 1999 en zoals we van hem gewend waren, opnieuw 8 kantjes.
Waarde zus Heintje en Jan van Kriet Jansen,
Hierin bedankt Herman haar voor haar brief waarin ze vertelt over de storm die er ook toen al overal huisgehouden had. Hij vertelt over de kou daar en de sneeuw die bleef liggen. Daarna over de bejaardenhuizen daar.
Ze waren hier begonnen met een groot tehuis te bouwen voor bejaarden die nog niet in een tehuis zitten en heel min zijn. In het tehuis voor bejaarden waar ik verleden herfst 6 weken geweest ben waren er tenminste 1/3 die deze ouderdomsziekte hebben. In het andere bejaardenhuis hier in Sibley, dichtbij het hospitaal worden deze mensen meest apart gehouden.
Waar ik 6 weken was beweren ze dat ze geen ruimte hebben om bij te bouwen. Ik hoop nooit weer in zo’n tehuis terecht te komen.
Met Kerst hadden we hier een grote familiesamenkomst. Hier in Sibley haalden Harold en Luella mij op voor een zondagsschool programma in onze kerk. Hier in Sibley waren maar weinig kinderen die meededen in dat programma. De Voortmans zijn hier twee keer geweest met Kerst en hebben zo’n Zondagsschoolprogramma bijgewoond in Melvin en Sibley. Na de tijd kwamen ze dan hier in huis en werden er onderling prentjes uitgewisseld. Iedereen had wat te eten meegebracht en kon nemen waar hij zin in had Ook Leroy en zijn vrouw Kolette en hun 2 jaar oude meisje. Een paar weken geleden hebben we haar verjaardag nog gevierd bij hen thuis en iedereen had wat meegebracht voor Sara Linn. Ik had haar voor de tijd al een briefje gestuurd met twee losse dollars er in. Daar was Nettie al mee begonnen met de achterkleinkinderen. We hebben 11 kleinkinderen en nu met Sara Linn erbij 12 achterkleinkinderen. Toen ze hier was zocht ze meteen naar de plaats waar Nettie de poppen en ander speelgoed bewaarde. Sara Linn wist het te vinden en nam de grootste pop en een speentje om haar te voeden.
Wanneer Leroy en Kolette de mensen die lid zijn van de kerk bij de deur een hand geven, geeft Sara Linn die naast hen staat ook allemaal een hand. Omdat de kerk in Melvin op dit moment geen dominee heeft komt er misschien eens in de maand een dominee uit een andere kerk van de Classis hier preken. Leroy moet wel een talent hebben om te preken. Hij leidt de dienst als er geen dominee is en doet dat ook in andere gemeenten als die geen dominee hebben. Ik wil nu even naar de nieuwsberichten luisteren en daarna en daarna mijn eenvoudig avondeten nuttigen. Ik ga 5 dagen per week met een bus om samen met andere bejaarden te eten. We betalen de vrouwelijke buschauffeur 1 dollar per keer en voor de maaltijden 2,5 dollar, altijd goede maaltijden. Zo ook mijn zwager Bond Olieslager die alleen in Sheldon woont nadat zijn vrouw Bertha is overleden. Hij is helemaal blind maar weet precies de weg om van zijn huis naar de bus te komen en dan net als de anderen samen met ons te eten.
Onze zoon Henry huurt een vrouw die om de andere week ons huis schoonmaakt, hij betaalt haar al een jaar vooruit. En twee keer in de week komt er een vrouw die mij helpt te baden. En op vrijdag breng ik mijn was naar Lena die het wast en meestal op zaterdag weer terug brengt als ze haar boodschappen doet. Charlie die alles maken kan zette de kleine schrijfmachine
op z’n plaats en daarna schreef ik een lange brief naar Jan Bloemendaal, die op de 29e jarig is. Hij doet iets in de boekhandel. Hij is hier al 3 keer geweest.
Jo schreef dat ze met Jan bij u is geweest en schreef over die auto van Jan die bijna versleten was en hij nu een nieuwe kocht.
Toevallig is de auto die ik heb nog van 1981 en loopt nog goed maar nu ik zo oud ben ga ik niet verder dan 20 mijl en niet meer ’s avonds. Maar ik ben dankbaar dat ik nog kan rijden. Nettie’s broer die in Sheldon woont is 91 maar kan niet meer lopen en zit de hele dag in een grote stoel. Het is precies 20 mijl en ik bezoek hem geregeld. De laatste keer dat ik bij hem was, zei hij: ‘Ik wou dat het april was, dan kon ik buiten zitten in de zon. Maar een paar weken later overleed hij. Hij was nog goed helder en zijn vrouw verzorgde hem heel goed. Nu hoeft hij niet meer te wachten tot april voor de zon, want ik weet zeker dat hij in de hemel niet hoeft te wachten om in de zon te zitten. Want daar is geen nacht noch dag en worden we nooit meer moe en is er geen hitte of kou. En het wordt een grote verrassing om hen te ontmoeten die ons zijn voorgegaan.
Ik hoorde dat ge een grote dag hebt gehad op uw 90e verjaardag. Ik heb op mijn 95e verjaardag in onze kerkdienst nog alleen kunnen zingen en laatst werd gevraagd om Psalm 42 de eerste drie verzen in het Hollands te zingen. Ik zing geregeld met een man van 102 in het bejaardentehuis, hij stelde dat erg op prijs. Volgende keer moet ik maar een groter stuk papier gebruiken.
Nu wens ik u ook een gelukkig Nieuwjaar toe van uw oudste broer Herman.
Foto: Deze kwam ik nog tegen tussen de foto’s van tante Jo. Een jong gezin en wat staat ook Charlie er mooi op. Ik mis Harold, maar misschien is dit in zijn diensttijd in Korea.