We waren nu in Leeuwarden, de hoofdstad van Friesland het eind van de Dairy Trip, aangekomen waar ons door de Friese Holstein Association een etentje was beloofd. Eenmaal aangekomen in het hotel moest de voorzitter ons vertellen dat het etentje niet door kon gaan, want het hotel zat vol met Spaanse stierenkopers. Die moesten ze zien bezig te houden. Die waren van plan om de volgende dag naar een grote Bull Show te gaan. Wij begrepen hun redenen, maar zij leken erg teleurgesteld dat we geen interesse hadden voor die Bull Show. Wij wilden liever naar een melkveehouderij, maar omdat al die boeren naar de Bull Show zouden gaan ware we wel verplicht om onze laatste dag ook hieraan te besteden.
Die andere dag werden de Spaanse stierenkopers uitgebreid welkom geheten en een paar woordjes werden ook aan ons besteed. Ze vertelden dat het alleen voor fotografen foto’s mochten maken, maar omdat John Kemp dat niet verstaan had en er bijzonder professioneel uitzag met twee toestellen om z’n nek, maakte hij heel wat foto’s. Eén van de bezoekers, een Holstein koeienhouder sprak Engels en toen hij hoorde dat we teleurgesteld waren omdat we vanwege die show geen Holsteiners meer zouden zien, nodigde hij ons uit om na de lunch achter hem aan te rijden naar zijn boerderij. We belden een stel taxi’s en we reden zo achter hem aan. Nadat we zijn kudde bewonderd hadden wilde hij ons zijn voedersilo ook nog laten zien, dus reden we met de taxi’s weer achter hem aan naar zijn boerderij. De taxi’s lieten hun motoren steeds draaien en toen ik de farmer vroeg waarom ze dat deden gaf hij ten antwoord:””Dat is omdat ze betaald worden voor de tijd die ze rijden voor die rijke Amerikanen”. De silo’s waren dezelfde als die wij in Amerika hebben en toen we weer terug waren bij het hotel bleek dit een kostbaar tripje te zijn geweest.
Netty deed opnieuw goed werk toen ze bij het shoppen alles kon vragen voor haar medereizigster
Onze stagiair uit 1955 Talsma was ook op deze laatste avond. De volgende morgen vertrok de groep naar Schiphol en bedankten ons uitgebreid voor onze hulp bij de gesprekken overal onderweg. Netty en ik stapten even later op de trein naar Zutphen waar zwager Gerrit Voortman al op ons stond te wachten. We zouden nog een maand in Holland blijven om familie en vrienden te kunnen bezoeken.
