Onze zeer gewaardeerde oppas, die huis en haard en alle levende have voor ons in de gaten houdt.
Er is een tijd geweest dat ik ’s morgens de eerste tijd op de automatische piloot de noodzakelijke handelingen deed. Veel praten doen we dan ook nog niet. Binnen een half uur was ik kant en klaar en kon ik na een boterhammetje en een kop koffie naar school. Achter het stuur en bij nog een kop koffie op school was ik er weer helemaal.
Die automatische piloot doet het nog steeds. Wanneer Wim de sinaasappels geperst heeft en ik alvast gedoucht en de mail gecheckt, duiken we in de krant en bij dat kopje koffie begint onze conversatie pas.
Ik kan nog steeds niet in m’n pyjama blijven lopen. Dan word ik helemaal niet wakker. We hebben een zwager en schoonzus die dat heerlijk vinden om zo’n lekkere luie dag te hebben.
Wanneer ik Mark in de vakantie aan de telefoon krijg en vraag hoe het met de oppas is, dan zegt hij lachend:”Hééél goed. Die hebben ècht vakantie. Ik kwam tussen de middag even langs en toen zaten ze nog bij het achterraam aan de koffie in de duster”.
Dat hebben ze nu overtroffen. Gisteren tegen de avond gingen we vanuit Apeldoorn even bij hen aan. In onze schuur èn studio is wat elektra uitgevallen of de muizen hebben ergens aan zitten vreten en daar moeten we onze expert voor raadplegen.
We worden lachend ontvangen.
Wanneer ze eens een dag in het weekend niks hoeven, geen bezoek verwachten, alle kinderen op pad zijn…. Dan is er niemand waarvoor ze zich moeten haasten om in de kleren te komen. Het paar zit nog lekker schaatsen te kijken in duster en pyjama en ze hadden zich net afgevraagd of ze zich nog wel aan zouden kleden. Ze hadden een luie dag. Daar kan ik nou jaloers op worden!
Volgend weekend komen ze lekker knutselen. Wim ziet het weer helemaal zitten.