Eenmaal thuis vond ik dat de pauwen wel weer los konden lopen na de lange winter in de kippenren. Harold en Luella hadden ze goed verzorgd. Ze molken nog steeds op onze farm. Het bouwen van hun nieuwe melkstal op onze gezamenlijke farm begon op te schieten. Ik had weinig interesse om nog langer partner te zijn en toen Harold genoeg geld kon lenen bood hij aan om me uit te kopen. We vonden dat een goed idee, want we hadden ook nog steeds onze eigen farm die Harold van ons huurde.
Nadat ik de kippen en de pauwen vrij had laten lopen gingen de kippen ’s nachts naar hun kippenhok, maar de pauwen gingen ’s nachts boven in de boom of op een gebouw zitten . Een paar dagen nadat ik ze los had gelaten kwamen er een paar honden bij ons rondstruinen en viel de pauwen aan.
De pauwenhen ontsnapte door boven op de open silo te vliegen en viel er in. De volgende morgen vonden we haar ongedeerd, maar de pauwenhaan was een mijl zuidelijk gevlogen naar een buurman. Met z’n lange staart kan hij een behoorlijk stuk vliegen, wat de hen met haar korte staart niet kan. Onze buurman Billie Stein belde om te zeggen dat de pauwenhaan bij hen was en met hulp van de kleinkinderen konden we hem weer vangen en mee naar huis nemen.
Toch was de haan niet in orde en ik nam hem mee naar de dierenarts. Die ontdekte dat hij wat ribben gebroken had. Hij ging dood , maar was hij eerder behandeld dan had hij nog een kans gehad met medicijnen.
Een paar jaar later kwam er opnieuw een hond van een buurman langs die een pauwenhen op haar nest met eieren ontdekte en aanviel. De hen wilde haar eieren beschermen en overleefde het niet. Nu wist ik wiens hond het was. Ik ging naar die buurman en vertelde hem over de ellende die zijn hond veroorzaakt had. Hij vertelde dat het een verzekeringskwestie was en vroeg hoeveel de schade was. Ik wilde redelijk zijn en vroeg 40 dollar, maar ik voegde er aan toe wanneer die hond nog eens op mijn erf kwam dat ik hem af zou schieten. Al snel na deze gebeurtenis kwam de hond weer op ons erf en ik vroeg Harold om de hond af te schieten. Harold probeerde dat, maar schoot hem in de achterpoot en de hond rende naar huis op drie poten. Buurmans dochter kwam klagen, maar Nettie vertelde haar dat haar vader gewaarschuwd was. Onze buurman kreeg de 40 dollar van de verzekering maar weigerde die aan ons te geven nadat wij op zijn hond hadden geschoten. Ik rapporteerde het bij het Courthouse en zij stuurden hem een aangetekende brief waarin ze hem sommeerden de 40 dollar naar het Courthouse te brengen en zij zouden het aan mij geven. Nu moest hij ook nog die extra onkosten betalen.
De pauwen die we als hobby hielden hadden zomers veel aandacht nodig wanneer de haan die mooie lange gekleurde staart verloor, maar in het voorjaar zou hij weer met een mooie gespreide staart staan. Hij stond vaak dicht bij de weg en veel mensen stopten even om onze pauw met die mooie staart te bewonderen. We zijn er eens mee naar een show geweest en werden gevraagd voor het jaar er op maar toen kostte het veel moeite de haan te vangen. Toen Charlie kwam vroegen we hem om de haan te vangen, maar de haan schrok zich een ongeluk van Charlie en vloog naar buurman Stein.
