Weilanden vol met Charolais in de Morvan.
Drie jaar lang zaten we samen bij Ellen op schilderen, Angelique en ik. Na twee jaar kwam ik erachter dat ze een holistische praktijk heeft en dat ze o.a. door magnetiseren en voetreflexmassage veel klachten kan verhelpen of verminderen. Toen ik vorig jaar zo’n last van de spieren in m’n benen had en de huisarts aanvankelijk voor een raadsel stond vroeg ik of zij me niet eens wou behandelen.
Ik ben vorig jaar drie keer bij haar geweest en ik kwam telkens als herboren weer thuis en samen met fietsen en het aquajoggen ben ik weer aardig in beweging gekomen en voel de spieren helemaal niet meer. Vandaag ben ik weer bij haar geweest, als een soort nabehandeling.
Iedereen weet tegenwoordig wie Char is, maar er zijn veel meer mensen met gaven die ze voor anderen op een goede manier kunnen gebruiken.
Ze had een prachtig schilderij van een man in haar praktijkruimte hangen. Het zou Jezus kunnen zijn. Er lag zoveel uitdrukking in dat gezicht. Heel mooi! De beste die ze, volgens mij dan, tot nu toe heeft gemaakt. Een tijdje terug had ze ook een heftig portret van Che Guevara klaar. Eigenlijk kende ik alleen haar vrouwenschilderijen, allemaal met iets mystieks in zich. De mannenschilderijen zijn totaal anders… krachtiger.
En ik…? Ik heb m’n ram af… best mooi geworden. Ik hou me maar bij dieren en afbeeldingen die met natuur te maken hebben. Ik heb een paar foto’s afgedrukt van die witte Franse koeien, de Charolais, die we in september bij bosjes in de Morvan zagen lopen. Dat wordt m’n volgende project.