Hetty Site

Het aansteken van de vuurkorf

Twee van de drie, maar hier is het wel zomer.

Dat vuurtje stoken zit bij die van der Kolken, in elk geval die van ons, in het bloed. We zijn net terug van de verjaardag bij Gerhard. Steeds is een onderdeel van het ritueel op zo’n avond: het aansteken van de vuurkorf. Of het nu zomer of winter is… dat ding moet aan en even later staan alle mannen er omheen te keuvelen en kunnen ze hun sigaartje of sigaretje roken.
Gerhard had voor z’n verjaardag een boek gevraagd: Slag om Kuweit. Hij is gek op oorlogsboeken. Hij haalde niet voor niets een 10 voor geschiedenis op zijn MAVO examen. Hij had het geluk dat het onderwerp van dat jaar de 2e WO was.
Hij voegde er aan toe dat we rustig bij www.bol.com konden kijken. Dat deed ik dus en bestelde meteen een “zo goed als nieuw” exemplaar. Dat was maandag. Je zou denken dat dan zaterdags het boek er wel is…. maar nee pech gehad. Het boek “Achter de linies”, dat hij aan Mark gevraagd had, ging ook al mis. De eerste aanbieder had zijn boek teruggetrokken.
Les: Wil je een goed 2e hands boek bij bol.com bestellen dan moet je er wel een paar weken voor uittrekken. Het is maar dat je het weet.
Onze oude en hun naaste buren zijn Ger en Lies. Die zijn meestal ook bij alle feestelijkheden bij huize van der Kolk op Kuifmees 20. We hebben weer ouderwets bijgepraat, want als je elkaar een tijdje niet gezien hebt is er heel wat te vertellen… en herinneringen op te halen. Lies had de foto van Laska op de site gezien. Wat een geduld heeft ze met haar gehad dat eerste jaar dat we daar naast elkaar kwamen wonen. Laska wat ietwat verwaand. Als Lies tegen haar praatte deed ze net of ze niks hoorde. Pas na een jaar van stug volhouden hebben Ger en Lies een keer op haar gepast en nadien was het voor de bakker en paste Laska op ons beider erf. Laska zorgde ervoor dat we nooit Jehova’s getuigen meer aan de deur kregen. De laatste hing van schrik voor de blaffende Laska zo’n beetje in de dakgoot. Had hij ook maar niet met dat zwarte tasje moeten gaan meppen. Sindsdien stonden we bij de Jehova’s op de zwarte lijst. Wel zo rustig.