Wat vond je nu het allermooiste, vroeg ik Agnes toen we het hele Drents Museum hadden doorkruist. Het meisje van Yde had haar bijzondere belangstelling. Die zou geofferd zijn in de Germaanse tijd en in een moeras verdronken dichtbij Emmen. Een 20 tal jaren geleden is ze gevonden en was er niet veel meer van over dan een hoopje gelooid leer als hoofd en voetjes. Haar gezicht is gereconstrueerd en zo hebben we een idee hoe het ‘meisje van Yde’ er misschien heeft uitgezien. Toch hadden ze in het museum een mooie film gemaakt hoe er hier in vroeger tijden geleefd werd. Er was ook een speciale China collectie. Veel lieten ze zien over de zijderoute, de handelsroute tussen Europa en China.
Nee… Agnes kon niet kiezen, ze vond alles even mooi. Ik ging voor Robbie, een wit hondje geschilderd door Pieter Pander. Eigenlijk was ikzelf op zoek naar wat oude schilderijen van Drentse schilders die ik eerder al eens boven in het museum gezien had, maar nee… die worden pas over een half jaar weer opgehangen, vertelden ze bij de informatiebalie.
Agnes verveelde zich ook de rest van het weekend niet. Dat hyves is me wat. Ze heeft een prille liefde waar ze graag even contact mee heeft en een massa vriendinnen die ze dagelijks even moet spreken. Wat kan ze lachen.. Och och…ze is helemaal van de kaart. Waren wij ook zo? Ik in elk geval niet zo vroeg. Ik ontwaakte wel wat later.
Tijden veranderen….
[i]With Agnes who is with us one weekend a month, we visited the Drents Museum in Assen. It’s really worth to have a look there.[/[/i]b]