Nico ter Linden herschreef de Bijbel in tegenwoordige taal. Gisteren gebruikte Rien Middelburg Genesis 12, het verhaal van Abram die uit Ur vertrok, in de dienst in de Schepershof. Ook voor kinderen al begrijpelijk.
Verder had hij op de liturgie een extraatje toegevoegd wat nogal voor verwarring en in elk geval discussie zorgde bij het koffie drinken. Hier komt ie:
De avond voor het huwelijk van de oudste dochter zitten moeder en dochter samen op het strand. De dochter vraagt: ’Mama, hoe zijn jij en papa al die jaren bij elkaar gebleven?’
De moeder zegt niets, maar neemt wat zand in haar linker- en rechterhand. Met haar linkerhand vormt ze langzaam een vuist zodat het zand er beetje bij beetje uitloopt. Uiteindelijk opent ze ook haar linkerhand en laat de twee handpalmen zien aan haar dochter. De ene zit nog vol zand. De andere is leeg.
We hadden bij de koffie al nagepraat wat dit toch betekende. Ik had het idee van: ‘Het huwelijk is geven en nemen’. Een ander: ‘Als de een nou alleen maar geeft? En de ander neemt?’
Rien had al van meer mensen vragen gehad over dit verhaal en legde de bedoeling van dit stukje uit.
De vuist met zand symboliseert dat je in een huwelijk je best moet doen om het goed te houden. De andere als je dat niet de moeite vindt.
Jopie Brinks gaf uitleg over de nieuwe expositie die we met haar Zentangel tekeningen hebben ingericht. Weer eens wat anders!
Vanmiddag is er om 14.30 een ‘Bij de Dienst’, een voorbereiding op het zomerthema van dit jaar: levenstijden. Vanmiddag gaan we het hebben over de ‘Kindertijd’.