Deze twee waren ook even helemaal zichzelf. Zingen en met stokken in de weer. Geen vogel meer te zien.
‘Ben ik weer de enige man?’, zegt Wim als we de Schepershof binnenlopen.
’Ben ik ook vaak bij het zwemmen’.
‘Nee hoor, Jan is er ook’, ik zie Jan druk bezig in het keukentje. De andere dames, inderdaad alleen dames, zitten al om de grote ronde tafel en voor de thee wordt gezorgd.
We gaan brainstormen over Levenstijden en vandaag gaat het over de Kindertijd. Voor ons is het teruggaan in ons verleden en ds Jan de Korte kan het misschien gebruiken voor zijn preek a.s zondag. In de zomertijd pakt hij meestal een bepaald onderwerp voor de Zomerdiensten. In het verleden was het al eens over Augustinus, herinner ik me.
De herinneringen zijn behoorlijk verdeeld over de kindertijd. Vooral de ouderen onder ons die de oorlog bewust hebben meegemaakt hebben geen fijne herinneringen. De groep waartoe ik behoor zijn misschien wel in de oorlogstijd geboren maar hebben de narigheid alleen van horen zeggen en dat is toch anders, merk ik.
Wat weten we nog over hoe we waren als kind? Ik herinner me dat je helemaal jezelf kon zijn in die eerste jaren. Later ga je je aanpassen. Ik zag het opnieuw bij mijn eigen jongens en later bij Robin en Eva. Zo puur kan een kind nog zijn.
Wat we nog overgehouden hebben aan die tijd?. Ik kan alleen maar voor mezelf spreken. Na heel lang me te hebben gedragen zoals van mij verwacht werd is toch dat mezelf durven zijn weer wat terug, ondanks het rugzakje dat ik tijdens mijn leven meekreeg. Het zo spontaan zijn als een kind zal het niet helemaal meer worden, misschien een beetje.
Ik las pas dat er 7 dingen zijn waar je je beter niet druk om kunt maken want daar kun je niks meer aan veranderen. Eén ervan is ouder worden, verder niet letten op wat een ander van je vindt.
De rest ben ik al kwijt. Krijg je er ook bij als je ouder wordt.