Het Jeruzalem van de Achterhoek

Via Psalm 119 ( zeer lange weg van Ruurlo naar Lichtenvoorde) naar het Jeruzalem van de Achterhoek….Aalten dus. Dit stond bekend als een zéééér kerkelijk dorp, vandaar!
Toen Wim in het jaar dat hij 27 werd en dus niet meer opgeroepen zou worden voor de dienstplicht een baan "aan de wal"zocht, kwamen we in Aalten terecht. Hij vertrok voor een 6 wekenreis naar West-Afrika en toen hij weer terug was in Amsterdam was ik al verhuisd met Gerhard naar Eligiusstraat 86 en kon hij meerijden met een buurman die 4 huizen bij ons vandaan woonde. En hij was na 10 jaar machinist koopvaardij af!
Het werd een baan voor Wim als servicemonteur in eierinpak- en sorteermachines van Staalkat. Het beviel hem eerst wel, maar toen er ook vaak reparaties bij kippenboeren met lagen bewegend eierstruif onder de kapotte machines bijkwam werd dat minder. Hij kan nl slecht tegen "luchtjes".
We woonden daar in een volksbuurtje. Ik paste me maar aan in het gareel van maandags wasdag en vrijdags de ramen. Grädeke een buurvrouwtje volgde ons doen en laten op de voet en als ik zei dat Wim ’s nachts om 1 uur pas thuis was geweest, zei ze : Nee, half 2. Ik kon neet slaopen en zeg tegen Jan…. ikke neet slaopen ..ieje ok neet slaopen. En toen rookten wie’j effen een sigaretjen en toen zagen wiej hum thuus komm’n".
Een ander jong buurvrouwtje moest onverwacht bevallen. Ik werd in paniek door de vader opgehaald. Pa belde daarna snel de vroedvrouw en ging op pad om de spullen voor de baby te kopen. Intussen kon buurvrouw,ondanks mijn advies van :" Zuchten", de baby niet meer binnen houden en werd een veel te klein babytje geboren, dat eerst niet huilde en pas nadat ik een paar tikjes op de billetjes gegeven had een heel ijl piepje gaf. Wim herinnert zich nog dat ik even thuis kwam , Gerhard een veiligheidsspeld van z’n luier rukte en met schone luier en speld weer vertrok.’Vroedvrouw èn huisarts kwamen."Dat is een coufje", zeiden ze, zo klein was het. Huisarts ging snel met babytje naar het ziekenhuis en de vroedvrouw met buurvrouw er achteraan. Het kwam allemaal gelukkig goed.
Hier werd op 21 september 1967 ook Rick geboren 18 dagen te laat en 9 pond en 1,5 ons schoon aan de haak. Dat hij door zuurstofgebrek een handicap zou hebben opgelopen wisten we toen nog niet. De collega’s van Wim kwamen met een knots van een krentenwegge aanzetten zoals daar gebruikelijk was. Rick, voluit Hendrik Jan, was net zo groot als een kind van 6 weken oud. Toen hij gedoopt zou worden kwamen Ben en Niesje ook. En meldden ons :"Wij houden van elkaar ". Niesjes vader ,Oom Paul, schijnt tegen Ben gezegd te hebben: "Voor een fles Bokma mag je d’r hebben!" Wij allemaal blij, want Niesje was al helemaal ingeburgerd in onze familie!