“Je had een leuk stukje geschreven over [i]Reizen”[/i] ( 26 juni) , zei onze ds Jan de Korte na de kerkdienst van vandaag. We hadden het na het inrichten van de expositie met de quilts van Bea Van Arkel gehad over wat [i]Reizen[/i] voor je kan betekenen. Jan wilde er 4 zomerdiensten mee vullen en er een middagje brainstormen aan vooraf laten gaan. "Je eindigde je stukje met: Ik ben benieuwd wat Jan er mee gaat doen. Maar je was er na die tijd niet.”, zei hij tot slot.
Tja reizen hè… we hebben er al weer een paar korte op zitten en hebben nog veel meer plannen, maar vandaag zijn we er. De rode draad waren stenen die je overal tegen kunt komen en die een betekenis hebben. Inderdaad zagen we in Noorwegen de gestapelde stenen, Stonehenge is er, we hebben diverse stone circles gezien in Engeland en Schotland en in Drente hebben we onze hunebedden.
Het kerkje van Fransum zagen we hier op beeld, een kerkje in the middle of nowhere boven in Groningen. Het doet geen dienst meer, alleen kan het voor een receptie afgehuurd worden, maar verder…..een dood kerkje, een hoop stenen. Dit gedicht vond hij erbij:
Kerkje van Fransum
Bestaat nog god, kleine sarcofaag
Van het geloof, even leeg
Als de Dorische tempels van Paestum:
Hun zuilen een schuilplaats voor andere vogels
Dan goden- als ik naar hem vraag?
Kleine mummie van steen
Zonder hart, tabernakel,
Zonder plaats voor een wijkaars, bescherm je
Met jouw lichaam ons landschap
Als bodem voor de hemel? Ik vraag maar
Stille klankkast voor buiten, voor grutto’s
In juni, het loeiende melkvee bij het hek-
Zo gesloten, een avond, ik zit in het gras
Tussen jouw zerken, zo ben je het mooist:
Dicht, van uitblijvend antwoord de schrijn.
C.O.Jellema
Jan liet daarna de pianosonate nr 1, deel 3 horen van Gakina Ustvolskaya. Ik vermande me… doe nou eens je best om iets klassieks in je op te nemen… Het is nog steeds paarlen voor de zwijnen voor mij… hoewel de trieste langzame klanken riepen wel het beeld van zo’n eenzaam brok stenen op. En dat was nou net de bedoeling.