Het is al weer even geleden dat er een artikel over Noord Groningen in het Dagblad van het Noorden stond. Daarbij was een prachtige foto geplaatst van het Groninger landschap in de winter met het zicht op het kerkje van Oldenzijl. Dat nodigde mij uit om het te schilderen. Leuk zo’n Gronings winterlandschap, weer eens wat anders dan schapen, katten of honden.
Mede cursist Jannie zei meteen al: ’Dat is mijn oorsprong, Oldenziel. Zo spreek je dat op z’n Gronings uit’. Haar eigen naam is ook Oldenziel en ze is in die omgeving geboren en getogen zoals dat heet.
Deze week waren Jan en Jannie bij ons en we hebben een paar mooie uurtjes bij de wei doorgebracht met het zicht op de schapen en hun lammeren en de honden aan onze voeten.
Toen we voor een extra kopje koffie naar binnen gingen, zei ze: ’Heb je het schilderij nog van het kerkje van Oldenzijl?’ Ik had het al eens gebruikt voor een expositie en ook zelf wel aan de muur gehad. Ja, ik heb het nog. Jannie had er zelf wel zin in. Ik haal de het even op uit mijn voorraad in de hal achter de nog nooit gebruikte voordeur.
Jan pakte meteen door en even later gingen ze met het kerkje van Oldenzijl onder de arm op huis aan. Nu hangt het al mooi te wezen boven de bank in huize Bronda en Jannie is er heel blij mee.
