Hetty Site

Het moest er van komen…

Het moest er weer eens van komen. Na 4 november bij de presentatie van Brieven uit Barchem bij het allereerste oldershuus van de Egginks op de Jaeger waren we niet terug geweest in Vorden.
Door de ziekte van Wim hebben we veel gemist, de 40 jarige bruiloft van Johan en Joke en drie Achterhoekse verjaardagen waren aan onze neus voorbij gegaan. Intussen kan Wim het wat langer volhouden om te zitten, want een ritje Achterhoek is met mij aan het stuur minstens 7 kwartier heen en daarna opnieuw 7 kwartier terug.
Nu konden we op de Boomgaard ook de nieuwste Eggink bewonderen. Siem is het kleine broertje van Len en heeft dezelfde lach als zijn grote broer. Ze zijn als kind aan huis bij opa en oma. Ik bracht o.a de Achterhoekse versie van Nijntje voor ze mee want tegenwoordig wordt er wel steeds meer alleen ABN met de kinderen gesproken, maar het Achterhoeks als streektaal mag best je moedertaal blijven. Geeft toch wat extra’s. Nijntje Pluus is het dus geworden.
We hadden tijd om eens bij te praten en na de middag gingen we via Ben en Diny in Eefde weer richting Drenthe. We maakten nog een tussenstop, dit keer bij Riet in Raalte. Ze heeft er een paar dagen ziekenhuis op zitten en nu gaat het gelukkig weer wat beter. Riet blijft een positief mens, ook nu na het grote verdriet nu ze Ben moet missen. We brachten voor haar de groeten mee van onze Achterhoekers die voor haar ook bijna als familie beschouwd worden. Wat fijn dat ze zo dichtbij, zelfs naast een van haar dochters woont, die hand- en spandiensten verricht. De andere dochter stond haar bij in het ziekenhuis en haar zoon die wat verder weg woont? Die belt elke dag. Riet telt haar dagelijkse zegeningen. Moeten wij ook maar doen.
We blijven contact houden en hebben zelfs plannen om in de herfst samen iets te ondernemen als Wim weer in de benen is.