Hetty Site

Het was me het dagje wel…

Na de hond, kippen en de lammeren was het onze tijd. We zaten al vroeg aan ons ontbijt want om 9 uur werden we bij de longarts verwacht. Denk nou niet dat hij even de uitslag van de longfoto vertelde… nee Wims hele doopceel moest eerst worden gelicht. De eerste bronchitisklachten waren blijkbaar door huisarts Muilwijk begin 90er jaren al opgeschreven of in de computer opgeslagen. Pas na minstens een half uur kwam hij aan de foto toe die er hetzelfde uitzag als een vorige van jaren terug. Maar deze arts is heel nauwgezet en wil nog een scan om alles uit te sluiten op gebied van longkanker.
Toen kwam de pacemakercontrole er achteraan . Die hadden ze willen overslaan… je weet wel… corona. Dat leek ons geen goed plan en zo kon hij vanmorgen meteen ingepland worden.
‘Bent u bekend met boezem fibrileren?’, vroeg de pacemaker specialist. Zou al sinds november aan de gang zijn. Het kan de reden zijn voor dat vocht dat hij vasthoudt. Toen hij een paar weken geleden zijn wandelingetjes ging opvoeren ging dat dus niet goed. Daar had Wim dus last van. De pacemaker deed zijn werk goed en dat scheelt.
Vanwege de klachten van de afgelopen weken kwam er een persoonlijk gesprek met de cardioloog achteraan. Met adviezen, een extra pilletje, een afspraak voor een echo van het hart en een vervolgafspraak gingen we eindelijk om 12 uur op huis aan. We zijn erg goed geholpen, maar ik ben er even zat van.
Deze middag was om bij te komen en zo zaten we samen met de beentjes omhoog naar Droomhuis op het platteland te kijken.
Het kleinste lam heeft longontsteking en begint met antibiotica op te knappen. Ik heb hem nu tussendoor even binnen en probeer om de paar uur er voldoende melk in te krijgen. Hij begint al iets gretiger te worden, maar krijgt nog te weinig binnen voor zijn leeftijd. Morgen kan hij weer wat langer buiten. Ach… het is een leuk ding. Zou zo jammer zijn als hij het niet haalde.