‘Mien vriendinne kwam laatst efkes langs. Dee hef zon betjen een anhanger neudig as ze naor de bibliotheek geet. Zee zeg: ’Hetty van de Boomgaard hef een boek eschreven’. Wis ie dat?’ Gerrie zit op de praatstoel als we hun nieuwe appartement komen bewonderen. Ja, Gerrie wist het allang dat ‘Uit het leven van een Achterhoekse in Drenthe’ was uitgekomen. Sterker nog: ze had het zelf.
Zo word ik blijkbaar nog steeds genoemd: Hetty van de Boomgaard. Ik woon er intussen al meer dan 50 jaar niet meer, maar bij mijn leeftijdsgenoten die er zijn blijven wonen blijk ik nog bekend. Zo is Diny natuurlijk altijd Diny van de Boomgaard gebleven. En Ben waarschijnlijk Ben van ’t Timmermanshuus. Zo worden er veel naar hun boerderij genoemd. Ik had het pas over Waggelink, zo halverwege Linde. Ik werd op mijn vingers getikt: ’Daar woont Kettelarij’. Ja dat klopt. Daar woont Jan Kettelarij, vroeger met zijn ouders. Maar wij zeiden altijd: Jan van Waggelink.
Ja, mijn boeken liggen ook in de Vordense bibliotheek. Toen er een herdruk kwam en mijn tweede boek, ‘Tweets van het Schoolpad’, uitkwam trok ik de stoute schoenen aan en ging er ook mee naar de Vordense Bibliotheek. We werden erg leuk ontvangen met een kopje koffie en de bibliothecaresse wilde graag deze boeken van een oud Vordense in de collectie hebben.
Intussen is de bijzondere verzameling ‘Brieven uit Barchem’ uit. Ze werden warm ontvangen bij de presentatie bij de Jaeger in Mossel. Zelf kom ik al boeken te kort maar bij Bruna in Vorden zullen er nog een paar liggen voor de liefhebber. Er komt een herdruk aan. Ook de andere twee boeken liggen bij Bruna net als de kinderboekjes ‘Ik ben Moniek’, met echt kattenbelletje, en ‘Ik ben Scotty’.
