Hetty Site

Amerika

Zomaar wat herinneringen aan het avontuur van moeder Coba en vader Hein in 1975.

"As ’t vliegtuug naor beneden kump… verkope jullie de boel maor." Met die woorden van mama en een bezoek aan de notaris waren de voorbereidingen van hun reis naar Amerika afgerond.
Wat kwamen ze enthousiast terug. Het was de reis van hun leven geworden. Ze raakten er niet over uitgepraat.
Ja… het vliegtuig had eerst wel een lekke band en stopte net voordat ze de lucht ingingen. Ze misten daardoor de aansluiting in Chicago en brachten daar de nacht door in een dekentje op een bankje. Maar uiteindelijk kwam het goed.
Ze maakten kennis met de hele familie. Bij Curtis en Berdena werd overnacht. Mama was ontroerd door de kleine Pam die ’s morgens spontaan bij hun in bed kroop. De afstanden vond ze minder.
"Foi foi a-j een köpken koffie ergens gaot drinken mo-j eers wel zowiet as naor Utrecht riejen", zei mama.
Pa stond het boeren zoals in Amerika wel aan. Ome Sjoerd maakte zich nuttig door voor tante Netty een paar rokjes te naaien. En de beide zussen waren helemaal weg van tante Netty. Die was ’s morgens vroeg al brood aan het bakken. Ze was bovendien een zeer hartelijke gastvrouw.
Maar ze waren precies op tijd weer terug voor de bruiloft van Henk en Anneke op 12 juni.

Amerika…

Zo leuk wanneer mensen hebben nagedacht over iets wat ze je willen geven. Het valt niet altijd mee om iets uit te zoeken voor een redelijk onbekend iemand, maar wanneer je elkaar lang genoeg kent wordt het gemakkelijker. Zo krijgt Wim steevast een leverworst van de slager als Ben en Niesje hier komen. Altijd een schot in de roos. Maar verder is er tegenwoordig zoveel te koop dat je soms nog aardig moet zoeken. De een heeft iets met honden, een ander met paarden. Ik ken iemand die ‘helemaal niets met dieren heeft’. Dan zoek je wat in de bloemenhoek. Voor lezers is het ook te doen, tenminste als je hun interesse kent. Ze zijn misschien nog het meest blij met een boekenbon
Straks komen Ben en Diny en ik weet zeker dat ze weer iets moois in elkaar gefabriekt heeft met bloemen. Daar houden we allebei van. En altijd zeg ik weer: ’Ie hoeft veur mien niks met te brengen, ik bun al bliej da-j d’r bunt’. ‘Dat kan ze toch niet laoten’, zegt Ben dan.
De laatste keer dat Dick en Anda hier waren bracht ze een lekkere bodylotion voor me mee. ‘Of heb je die van Wims moeder nog niet op’, vroeg ze. Ik was benieuwd en maakte het pakje voorzichtig open. Dit kwam er uit… Als daar niet over nagedacht is? Dat hupse dametje en de naam!! Ik heb het meteen uitgeprobeerd. Ik kwam ogenblikkelijk in de stemming voor onze trip naar Amerika.

[i]So good to see people bring you a present where is thought about your interests. As usual Niesje brings a delicious sausage from the butcher for Wim and Diny often make me a nice flowerarrangement. And I always say:’Not nessessairy to bring me that, It’s enough you are here’.
And Ben answers for her:’She just has to do do that’. So I’m curieus… in an hour they will be here, just to celebrate my birthday and say good bye before our trip to the US.
Last time our friends Dick and Anda were here and she brought me this. Really right at this time. A pretty lady and look at that name. And immediately I was ready for our trip and America. So good to see our family….[/i]