Mijn laatste boek dat ik nog had ‘Uit het Leven van een Achterhoekse…’ had ik opgestuurd naar Schotland waar Hilda helemaal in het noorden woont met een paar ezels, geiten, een paar schapen, kippen en een kat. Zij verzorgt daar de opvang van verstoten lammeren en dat in brede zin. Elke keer wanneer we door Schotland reizen gaan we even bij haar aan, het is ons eindpunt. We drinken uitgebreid thee en praten het jaar door. Als antwoord op het boek kreeg ik nu en brief van zes kantjes. Ze was gegrepen door het beschrijven van mijn verleden en familie en deed haar terug denken aan haar eigen jeugd en familie. Het raakte haar. Ze heeft het boek op tafel liggen in haar kleine huisje en telkens leest ze weer iets en laat het aan anderen zien. Ze heeft me ook verteld over haar eigen jeugd op een boerderij hier in de buurt en later in Flevoland, ook een groot gezin.
Heel bijzonder vond ze de foto van tante Heintje en haar gezin dat het moment van de foto in het boek acht van de tien kinderen had. Ze bewonderde de uitstraling van tante Heintje die zo trots op haar gezin leek. Helemaal geen afgeleefde moeder met een groot gezin. Ik herinner me dat tante Heintje me eens vertelde dat het mooiste moment van de dag was als iedereen thuis kwam en om de tafel zat te vertellen over wat ze die dag meegemaakt hadden.

p.s. Er komt een herdruk van ‘Uit het Leven van een Achterhoekse in Drenthe’.

Hilda was uit, wel alle deuren open. We zagen haar in de verte aan komen lopen, ze was even wat schapen aan het verzorgen die last hadden van de midges. We werden zoals de vorige keer hartelijk ontvangen en wist
zich de finesses van de vorige keer nog duidelijk te herinneren. De stroopwafels werden erg gewaardeerd net als het blad Landleven. Ooit had ze eens geposeerd voor het blad Buiten met haar dieren. Door haar interview was ze me opgevallen en een van de foto’s van een ram van haar had ik al eens geschilderd. Ze leeft hier heel eenvoudig met haar dieren, wat schapen, een kat, een stelletje kippen en een paar ezels. De hele buurt bezorgt haar fleslammetjes in het voorjaar en ja zoiets geeft een band. Nu had ze een paar kleine achtergebleven Shetlandlammetjes om het huis lopen die steeds aan de deur kwamen bleren. Ze gaf ze af en toe nog een flesje met wat water.