Eva met Smiley.
“Er is hier heel wat veranderd sinds je me twee jaar geleden vroeg om het raam open te zetten”. Ik ben bezig om het seniorennet bij te werken en ik zet er vlug ook nog een fotootje bij op. Gerhard bekijkt het zich en komt dan met zo’n opmerking.
“Hoe bedoel je…. veranderd”?
“Nou … twee jaar geleden vroeg je me nog om het raam open te zetten zodat je de computer en alles wat er bij hoorde naar buiten kon mikken. Dat ding doet nooit wat ik wil… zei je nog.”
Hij heeft gelijk. Op school had ik nog moeite om de cijfers fatsoenlijk ingevoerd te krijgen. Steeds was m’n wachtwoord verlopen omdat ik de pest aan die computer had. Sinds ik een eigen website heb, zit ik met plezier m’n dagelijkse beslommeringen weer te geven en herinneringen op te halen. En geniet er van wanneer er onverwachte reacties komen.
De eerste week was Mark elke middag in z’n pauze bezig om de onduidelijkheden voor me uit te leggen. Sinds die tijd gaat het steeds gemakkelijker. De tijd is voorbij dat Gerhard bij het MSM- en zei: Ik zie aan de snelheid van het typen- hij bedoelde de traagheid- dat mama achter de computer zit. Nu kan ik een behoorlijke snelheid ontwikkelen al is blind typen nog niet aan de orde.
Gisteren hadden we Mark, Jennifer en Eva aan de eettafel samen met Henry en Tonny. Vandaag waren het Gerhard en Robin. Judith had n.l. een gezellige kookavond met collega’s. En in het weekend is Rick weer aan de beurt. Wat een weelde!
Ik heb een heel aantal vaste lezers waaronder Sientje. Ze had natuurlijk gelezen en gezien dat er lammeren waren. Vanmiddag kwam ze kijken met man en kleinzoon. Mees keek z’n ogen uit. Hij is gek op dieren en mocht een paar lammeren de fles geven en de vissen voeren, de pony’s kijken en met Tessa spelen. Robin liet hem alles zien. Die komt nog wel eens weer!