Iedereen heeft in zijn leven het een en ander te verwerken, de een meer, de ander minder. Maar hoe je er mee omgaat is ook heel verschillend. De een sluit zich op, een ander vertelt, een derde schrijft het van zich af. Ik behoor tot de laatste categorie en dat helpt ook om er mee om te leren gaan.
Maar hoe gaat de buitenwereld om met het verdriet of trauma’s van anderen. Veel kaarten, bezoekjes, gedichtjes of telefoontjes op het goede moment zijn fijn. Dat hebben we genoeg ervaren. Een gesprekspartner die je begrijpt is heel prettig.
Gisteren kreeg ik een tulband uit de wonderpan, met liefde gebakken door de moeder van Jan, een speciale vriend van Mark. Jan en Annemarie wonen en werken op Vlieland en hadden de nacht bij zijn moeder in Klijndijk geslapen. ‘Ja’, zei Jan, ‘mijn moeder weet niet goed hoe ze kan laten zien dat ze met jullie meeleeft, daarom bakte ze dit voor jullie’. Hij smaakte heerlijk, mede door zijn verhaal erbij.
Ik heb een bijzondere vriendin waar ik lief en leed mee deel. Zij heeft ook met het een en ander te dealen. Haar man weet niet goed wat hij moet zeggen om haar te steunen. Ogenblikkelijk begint hij te koken voor haar, iets dat extra lekker is. Daar is hij goed in. En dat wordt gewaardeerd. Ik zie het voor me, schort voor, vlees in de pan en… braden maar…
Zo is iedereen verschillend in het verwerken, maar ook in het ‘er zijn’ voor een ander. En dat hebben we geweten de afgelopen paar jaar. Dank jullie wel allemaal!