Vandaag is het de dag van het Retro pop bij de Rietplas, een jaarlijks festijn waar mensen vanuit het hele land naar toe komen. Je hoeft er niet op de bonnefooi heen te gaan want de kaarten zijn uitverkocht. Vorig jaar was Mark nog van de partij samen met Jan en Annemarie. Vanmorgen haalden we herinneringen met hen op. Queeny leek hem nog te herkennen bij het hek toen ze aankwamen, maar ik kan het me verbeelden. Ze brachten een heerlijke cake mee van Jans moeder, gebakken in de bekende wonderpan, die mama ooit met een weddenschapje met pa en ome Sjoerd had gewonnen. Ze wilde zo graag een cake kunnen bakken en in die tijd hadden ze op de Boomgaard alleen een tweepits butagasstel en geen oven. Met die ronde wonderpan kon je heel goed een cake bakken, wist ze. Pa en oom Sjoerd wisten het zeker, met die examinator redde ze dat rijbewijs nooit van z’n leven in één keer. Zelf hadden ze er drie en vijf keer over moeten doen, echt waar… schuld van die man. Ze konden er rustig een wedje aan wagen. Moeder Coba ging op pad naar haar examinator, inderdaad die beruchte. Ik zie haar blozende gezicht nog voor me bij haar terugkomst, zoals ze voor het keukenraam haar fiets neerzette en naar binnen riep: ‘Ik hebbe mien panne’. Wie mijn boek aangeschaft heeft, heeft dit verhaal al kunnen lezen.
Ik liet Jan en Annemarie de oude agenda’s zien van Mark, ook die met het mooie gedichtje A very special present. Jan had net zo’n agenda gehad. Ze deden dezelfde opleiding aan de HEAO en woonden in hetzelfde studentenhuis. Dit allemaal 22 jaar geleden. En steeds zijn ze vrienden gebleven. Toen Mark overleed waren ze al heel snel bij ons. Het was geweldig om ze terug te zien.
