Hetty Site

Hoe drukker….

Hoe drukker ik ben met het regelen, rijden en organiseren met de afspraken van Wim en het bijhouden van huis en levende have, des te minder komt de pijn over het verlies van Mark naar boven. Ik besef wel dat dit nooit over zal gaan maar nu even is het hoofd vol met andere zaken. Hoe anderen dat toch doen die een kind verloren hebben is mij een raadsel. Ik spreek ze niet of ze hebben het er niet over, te pijnlijk voor zichzelf of voor mij. Toch heb ik het graag over Mark, zo voelt het of hij nog dichtbij is.
Vandaag hadden we ons uitje gepland met de groep Passage Zuidbarge Rietlanden maar door allerlei tegenslag met afspraken in het Scheperziekenhuis over de voorbereidingen voor de nieuwe chemo van Wim morgen en een bezoekje aan een goede kennis van Wim die ook met tegenslag kampt, redde ik het niet meer. Dus afgebeld, jammer van de geplande middag in het Bargerveen waar we met een grote bus doorheen gereden worden, zonder mij dan. Wel ga ik straks aan het eind van de middag naar Bregje. Het schijnt een leuk restaurantje te zijn aan de rand van het centrum van Emmen om de middag af te sluiten..
Intussen zaten we te wachten op bericht over het contact tussen Isala en Treant over het vervangen van de Pacemaker van Wim. Moet ook nog gebeuren voor de grote hersteloperatie aan de beurt is.
Bovendien kunnen we nog gebeld worden uit het Scheperziekenhuis als de bloedwaarden toch niet goed blijken te zijn en de chemo uitgesteld moet worden. Tja… zo komen we de dagen door…

foto: Na het bloedprikken even aan de chocolademelk en de krant.