‘Hoe gaat het met je boek?, vroeg één van mijn medezwemsters van de maandagmorgen.
’Je bedoelt MARK?’
‘Ja, is het al uit?’ Ik vertelde dat er al een krantenartikel en een signeersessie was geweest en dat er nog steeds belangstelling is. Het was haar ontgaan. Tja, als je het Dagblad van het Noorden niet leest gaat er veel plaatselijk nieuws langs je heen.
Ik kon haar zeggen dat het goed loopt. Bij Vermeer liggen er nog een aantal en bij mij zijn ze ook nog in voorraad. Elke week schieten me nog mensen aan om naar het boek MARK te vragen en ik zorg dat ik er steeds een paar bij me heb in de fietstas of achter in de auto. Je zult zien dat ze er net naar gevraagd wordt als ik niks bij me heb.
Afgelopen zondag bleek dat Bertha het boek goed had gelezen en ook weer kon geven wat haar geraakt had. In de eerste plaats natuurlijk het dramatische van het gevecht, hoe moeilijk hij het moet hebben gehad. Maar ze zag ook de liefde die er uit sprak tussen ons. Daarna zei ze: ’En ik vond het ook een waardevol eerbetoon aan jullie zoon’.
En dat vond ik fijn dat ze me helemaal begrepen had.
