foto: Coba en Hermien ergens eind jaren 30.
Ik vind een oud stukje dat me weer laat glimlachen. Die beide zussen Coba en Hermien leken erg op elkaar. Beiden waren ze nogal emotioneel en betekenden veel voor elkaar. Net als zus Rika, maar die was veel rustiger van aard. Was ik bij tante Hermien op bezoek geweest moest ik later bijkomen bij tante Riek
Gisteren kwamen we thuis en ik kijk op de mail en zie dat neef Johan een leuke mail stuurde precies op het moment dat Diny en ik het over hem hadden! Twee uur later sta ik bij hun op de stoep om de kinderboekjes te brengen.
Johan geeft meteen een staaltje toneel weg. Hij imiteert zijn tante Coba op een manier die me bijna tranen in de ogen bezorgt. Hoe mama bij zus Hermien binnenkomt en de jas aan de ene kant van zich af gooit en de tas aan de andere kant en naar de wc snelt!
Hij vertelt dat zoon Albert o.a.drama-docent op het ROC is. Dat verbaast me nu helemaal niet meer. Ha!
Hij vertelt ook nog tussen neus en lippen door hoe mama het helemaal niet zag zitten dat er in de nieuwe Simca een pookversnelling zat ipv een stuurversnelling.
Na een week kwam ze weer langs bij Hermien.
‘En hoe bevalt de auto, Coba?’ ‘O, een fluitje van een cent’, antwoordde die. ‘Dat kön i’j ok’ .
Ik vergeet nooit hoe hij ook op het 40-jarig huwelijksfeestje van Gerke en Wim vertelde wat de reactie van oom Sjoerd was toen de eerste brief van Gerkes aanbidder binnen was gekomen. ‘Daor begint het gedonder al!’ En Gerke was de eerste pas!
Maar ze trouwde wel met hem.