‘Natuurlijk, dat gaat bij de verzameling’, had hij gezegd toen Wim hem het boek MARK liet zien.
Met chiropractor Nimo hebben we de laatste jaren een band opgebouwd. Hij behandelt ons allebei een aantal keren per jaar en heeft ook Mark een paar keer bij zich gehad en kent onze situatie. Al mijn boeken heeft hij intussen aangeschaft, van de kinderboekjes, Uit het leven van een Achterhoekse en zelfs de Tweets van het Schoolpad. Nu wilde hij ook graag het boek MARK. Wim had het gisteren al voor hem meegebracht.
Meestal hebben we samen een afspraak. Dit keer was er een kink in de kabel. Wim had de bak met gras van achter de grasmaaier een beetje verkeerd opgetild en kreeg vreselijke last van zijn rug. Dus maar eerder de afspraak gemaakt.
Straks ben ik aan de beurt en ik vraag me alleen af of Nimo met zijn drukke gezinnetje wel aan lezen toekomt. Een nacht doorslapen schijnt lastig te zijn. Drie heel jonge kinderen hebben ze.
Samen met ons kopje koffie bij de wei overdachten we hoe wij dat vroeger hadden. Ik kan me niet herinneren dat we er ’s nachts vaak uit moesten. Eten en slapen, daar hadden onze jongens weinig moeite mee.
Dat hoorden we in onze omgeving wel anders. Afgepeigerde vaders en moeders met kleine kinderen die maar niet wilden gaan slapen of niet wilden eten. Wij kregen onze rust. Nou moet ik zeggen dat wij eenmaal in slaap geen van beiden wakker te branden waren.
Toen ik vanmorgen bij Nimo even zijn nachtrust benoemde, kwam er een diepe zucht.
