Na precies 3 maanden pakte ik vanmorgen mijn zwemtas. Ik was een beetje gespannen, voor het eerst weer naar het Aquarena met al die beperkingen. Zou het te doen zijn?
Ik keek of ik mijn spullen nog had. Ik had begin maart net een nieuw badpak gekocht, de kaartjes zaten er nog aan. Ook de nieuwe zwembroek van Wim zat er in, ook net gekocht omdat de gaten in zijn oude vielen en hij voorzichtige plannen had om in het warme bad verder te revalideren. Wim wacht eerst de onderzoeken af van longen en hart, maar ik was er helemaal klaar voor.
En daar stond het stel voor de dichte deur van het zwembad te wachten. Een vrolijk weerzien. Wat hadden we elkaar gemist en lang niet iedereen was er nog bij. Pas 5 minuten voor aanvang mochten we naar binnen, handen ontsmetten en daarna in één streep door naar het grote bad. Kleren uit en in de tas.
Onze eigen Kelly ontving ons en daarna was het of we niet weggeweest waren. Nou ja, de zwemstroken waren duidelijk aangegeven en we hadden met 12 man het hele bad ter beschikking. Na het oefenen was het aankleden zonder te douchen en hup door de zijdeur naar buiten. Ik miste de koffie en ons gezellig samenzijn maar we hadden voor de deur al bijgepraat met Dinie, Sebiena, Joke, Truus en Miny.
Zonet belde Dina, de volgende die onze groep nog kan versterken. Hoe het geweest was? Ik kon haar geruststellen, het was te doen. Het smaakte naar meer….
