Ik kan t niet laóten… as ik disse prachtige roodbonte beeste in de weie zee lopen, zie ‘k de stal op de delle van vrogger weer veur mien waor de 10 roodbonte melkbeeste mooi op een rieje stonnen en waor a-j dee malende bekken van de beeste en het gerinkel van de kettingen heuren met zo noe en dan zon tevraene gebul van een koe.
Pa von de beeste met meer wit dan rood in de vacht maor niks…. ‘Dat bunt net verkens’ zei e dan. As zon kalf geboren was, was Anton gauw klaor met schetsen. Van ieder kiesken werd altied een schets emaakt. Op zo’n veurgeteikend kalf in ’t kalverbuuksken teikenen hee de speciale vlekken van dat kalf in. Noe hebt ze allemaole van die vreselijke flappen in de oorne um ze een betjen uut mekare te können hollen.
Anton kwam wel vaker, want hee was ok monsternemmer. Met zo’n klein metbusken aan ‘n langen stok haaln e ens in de zovölle tied, ik mene um de veertien dagen, een monster van elken koe veur ‘t vetgehalte. En veur de winter as de beeste naar binnen gingen mossen alle konten van de beeste escheerd wodden. Zo bleven ze schoner. Daor kwam Anton ok veur. Mama bekek Anton met grote ogen toen den bi-j zon gelegenheid zien hemp uuttrok en zei efkes later bi-j ons in de kökken:’Den Anton hef meer haor op de rugge as op de kop’.
An de andere kante van de delle was in ‘n hoek een peerdenstal, waor later Teun de stier nog in hef estaon en daornäöst waarn de kalverhökke en tegen ‘t veurhuus an de wc met een lange gang en een holten zitting over de volle breedte met ‘n gat èn deksel. Toen wie-j op De Boomgaard kwammen wonen beston het wc papier nog uut veerkante stukskes krantepapier, maor daor kwam toen gauw verandering in. Ik was as kind stikbenauwd veur heuiwagens, zo neumen ik dee grote spinneköppe met vleugels, die daor vake op de mure zatten.
Ieder jaor kwam d’r een grote schoonmaak als de beeste weer naor de weie waarn. De hele delle en de stal werden een dag onder water ezet um alle smeer lös te weken. En dan… ja dan werd er eschrobd töt alles schone was. De muur’n werden ewit en ‘t onderste stuk kreeg zon zwatte glimmende laoge teerverve. Heel vrogger wedden ok de ruutjes van de stal nog met blauwsel inesmeerd tegen de vleegen. Ik bedenke mie-j dat opoe uut Mossel ens kwam en iets zei aover dat blauwsel dat ‘r nog neet op zat. Mama veulen dat as kritiek, wet ik nog. Daor heel ze niet van. Wee wel?
foto: Willem en Janna Bijenhof (Wildenborch) onder de koe
Meer verhalen, (meest in het Nederlands) zijn te lezen in ‘Uit het leven van een Achterhoekse in Drenthe’ te bestellen à 23,95 – www.hettysite.nl of hetty@hettysite.nl