Alles wat je voor het eerst doet maakt laat de meeste indruk bij je achter. Toen we dan in 1988 onze eerste reis naar Groot Brittannië planden op uitnodiging van Tom en Joan hadden we niet gedacht dat het zo anders zou zijn dan al onze andere tripjes. Met de kinderen hadden we Duitsland, Frankrijk, Zwitserland en Italië al bezocht en nu gingen we dan voor het eerst naar de overkant van de Noordzee. De ferry was al bijzonder zo voor het eerst en na een stop in Manchester bij Tom en Joan gingen we op weg naar het Lake District, de plek waar de caravan voor ons was klaargezet. Het links rijden, de muurtjes en dan overal schapen en nog eens schapen. Bij de wandelingen kwam je soms een waarschuwingsbord tegen: Bull in field. Tja, dan maakte je wel een omweg. En overal vriendelijke mensen die je alles naar de zin wilden maken, zo leek het wel ingebouwd. We maakten kennis met het fish and chips eten op een bankje, zo vanuit een krant. De high tea bij Keith en Margaret was zo bijzonder dat we dat later in Nederland organiseerden bij ons 40 jarig huwelijk.
Na 2 weken namen we afscheid en toen we Margaret bedankten met de yes 3 kisses, kregen we er 2 terug met de opmerking: ‘In the South you ‘ll get one and in Scotland none’.
Ja en toen kwam er de week Schotland achteraan. We ontdekten het fenomeen B and B. Het bleek heel bijzonder om ’s avonds met verschillende nationaliteiten bij een vuurtje te zitten en ’s morgens aan het ontbijt net zo. We zagen onze eerste sheepdog trial, de Edinburgh Tattoo, een whisky destillery en we ontmoetten opnieuw vriendelijke gastvrije mensen. Toen we uiteindelijk vanuit Hull vertrokken wisten we dat dit niet de laatste keer zou zijn en vlak voor Hoek van Holland zagen we net de ferry naar Engeland uitvaren wat Wim de opmerking ontlokte: ‘We zitten op de verkeerde boot’.
