‘Ian zal je straks missen’, had Gera gezegd bij het afscheid van Rick.
‘Hoezo juist Ian’, vroeg ik Rick vanmiddag. ‘Hebben jullie veel gepraat? Samen aan de koffie?’ Dat bleek regelmatig het geval. ‘Sloten koffie’.
‘Hebben jullie ook over Mark gepraat?’
‘Ja ook over Mark.’ Rick is altijd heel direct in gesprekken, Draait nooit ergens omheen. ‘Tom was altijd op het land’.
Het was een drukke tijd op de farm. Gera genoot van alle mannen in de buurt. Dat is wel eens anders. Dan zijn ze vaak verder van huis.
Niet alleen Ian zal hem missen maar ook Norris, de pitbull. Eerst miste hij Tonny al die weer naar Nederland ging en nu was hij helemaal aan Rick gewend en door Rick verwend met aandacht. Nu is die ook al weer weg.
Och, Norris en de andere honden komen bij Gera echt niks te kort.
Intussen heb ik de foto’s van Rick mogen downloaden, allemaal van het oogsten en alle apparatuur, de honden, kleinzoon Landon en het uitzicht vanaf het huis zelf. Gera zorgde dat er ook foto’s van Rick gemaakt werden.
Rick heeft zich er ook dit keer helemaal thuis gevoeld.
Dat was niet alleen dit keer. Zo’n 20 jaar geleden ging hij ook al regelmatig naar Fred en Gera. In die tijd overleed opa en was hij bezig met dood gaan en wat dan? Ook in Canada overleden een paar kinderen in hun omgeving. Toen hij voor de 2e keer naar Canada ging zei hij: ‘Als me daar iets overkomt wil ik ook daar begraven worden’. Dat zegt wel wat…
