Je ziet het, volle bak deze middag.
Ik zocht nog even in een gedichtenbundeltje van lang geleden, nog op het Baudartius en kwam dit opgewekte liedje van haar tegen. Jan de Korte vertelde vanmiddag nog dat ze het vaak over water had en alles wat er mee te maken heeft.
[i]Een liedje van het water
Ik lag den lieven langen dag
tussen het bleoiend fluitekruid;
er zweefde een liedje voor mij uit,
nu hoort naar wat ik zingen mag:
Wie nooit den lieven langen
bij ’t spiegelklare water lag,
zijn uur is kort, zijn vreugd heeft uit,-
want nimmer zag hij wat ik zag
tussen het bloeiend fluitekruid.
Wie naar het klare water gaat
hem zullen de ogen opengaan
want zeker zal hij hier verstaan
– geknield tusschen wat groeit en leeft-
hoe God het schoonste zingen geeft
bij water, bloeiend kruid en riet
om niet!-[/i]
uit: Het Veerhuis