Tja…. ik ben er weer. Online, bedoel ik. Het bleek inderdaad even wennen, maar het gaf ook een bepaalde rust om een paar dagen bijna onbereikbaar te zijn. Niet heel veel mensen kennen onze mobiele nummers en een aantal dagen zonder mail is ook lekker rustig.
Vanmorgen zaten Wim en ik al op tijd aan de koffie bij de wei, want onze vliegende hulp is er en die moet je maar niet in de weg lopen. Ik heb bewondering voor degene die een huis in één morgen zo kan opknappen. Ze zingt er bij en heeft de radio altijd aan. ‘Ik vind het mooi werk’, zegt ze altijd en voegt er aan toe: ‘het is ook het enige waar ik goed in ben’. Dat ben ik niet met haar eens want ze is een geweldige moeder voor haar opgroeiende kinderen en ze heeft een prachtige stem waarmee ze af en toe het publiek in haar ban houdt, samen met een mede zangeres. De eerste keer dat ze kwam wilde ik met haar mee gaan werken, maar na één ochtend was ik zo aan de lat dat het me beter leek om in het vervolg de rest van de week het huis in mijn eigen tempo bij te houden.
Meestal zijn we naar het Aquarena bad om te aqua joggen als ze komt poetsen maar dit keer kwam ze een dag eerder omdat morgen Ben en Diny op de koffie komen. Vanmorgen zocht ik daarom ander vertier en ging op de koffie bij Dea. Meestal komt ze hier maar nu zocht ik haar op in haar knusse huis. Fijn bijgepraat.
