‘Ik droom nooit’, zegt Wim altijd. Natuurlijk droomt hij maar hij weet het ’s morgens niet meer. Als je het niet meteen op zou schrijven is het inderdaad weer weg. Ik heb er wel eens over gelezen en een tijdje geprobeerd het op te schrijven, maar dat doe ik allang niet meer. Wel hoop ik steeds dat ik over Mark zal gaan dromen, maar dat is tot nu toe niet gebeurd. Wel over een leeg appartement dat er door zijn grauwheid niet uitzag. We hadden het al gekocht terwijl we hier nog aan het Schoolpad woonden. Ik werd benauwd wakker. Ik mag graag naar programma’s op de tv kijken waar ze huizen gaan inrichten. Soms is de smaak van woning inrichten van een stel zo verschillend dat ze er zelf niet uitkomen. En dan komt de redder of redster in nood. Het stel maakt een moodboard met hun lievelingskleuren en dingetjes. De een gaat dan voor stoer, industrieel en vooral alleen zwart/wit, de ander voor romantisch of landelijk in pasteltinten. En ik sta dan versteld hoe die beide stijlen een eenheid kunnen vormen met een ereplekje voor persoonlijke herinneringen. En wat is het stel altijd blij met het resultaat.
Ik zag meteen in dat grauwe appartement uit mijn droom niet hoe wij daar iets van onszelf van zouden kunnen maken. Ik was blij dat ik wakker werd in ons eigen knusse huis en hoop dat dat nog een tijdje zo mag blijven.
