Annie uit Kleine Huisjes met… haar Tessa.
Na vier weken begint er echt leven in te komen en beginnen ze te lopen nou je waggelen. Willem en Hillie komen kijken. “Nee Hillie wil geen hond, had Willem steeds gezegd. Ze worden bewonderd en wij gaan aan de koffie en later een drankje. Wanneer ze naar huis gaan zegt Hillie ineens tegen Willem:”Nou… Willem zuuk d’r oe maor ene uut!” Hij staat met z’n oren te klapperen, maar als hij in de gaten krijgt dat het menens is staat hij meteen weer bij het nest en zoekt de dikste uit. Dat wordt Max. Dan wordt er een advertentie gezet in de Emmer Courant, die ook in Groningen en Friesland verschijnt onder een andere naam. En dan begint het..Zaterdagmiddag zijn er meteen twee verkocht. Dan komt er een moeder met dochter. Het meisje gaat helemaal voor een bordercollie. Moeder heeft liever een Labrador. En als ze dan ook nog hoort dat een pup ƒ400 kost, zucht ze: “Ik hebbe nog nooit geld veur een hond égeven. Mor ja zie-j wil noe een keer een bordercollie”. Dus zoekt de dochter een pup uit. Dat wordt Fargo. De volgende dag komt een heel gezin uit Norg, vader, moeder en twee meisjes. Ze zijn helemaal weg van de pups en zoeken het laatste reutje uit. Die middag zullen nog twee aspirant kopers komen voor een teefje en ik heb er dan nog één over en hoop deze zelf te houden. In gedachten heb ik haar al Tessa genoemd.